To sum up...
ή ένα καλοκαίρι να θυμάμαι.
Αν και δεν αγαπώ το καλοκαίρι -θαρρώ το τονίζω αρκετά συχνά- ομολογώ πως αποτελεί τη μοναδική εποχή του χρόνου που προσφέρει χωρίς φειδώ νέες εμπειρίες. Και τούτο το καλοκαίρι που -τουλάχιστον ημερολογιακά- λήγει σήμερα, έβριθε από εικόνες, όχι απαραίτητα όμορφες, ωστόσο ξεχωριστές.
Παρά την καθημερινή μου περιπλάνηση στα "επιστημονικά σοκάκια" της Χαϊδελβέργης το μεγάλο ταξίδι μου πρόσφερε απλόχερα πνευματική τροφή. Lucas Cranach, Botticelli, Rogier van der Weyden, Caravaggio, Rubens, Rembrant, Monet, Manet, Cezanne, Van Gogh, Beckmann, Kirchner, Otto Dix, Chagall, Bacon, Rodin, Picasso και πολλά άλλα ιερά τέρατα της Τέχνης... αλλά δεν είναι μόνο η τέρψη που αισθάνεται κάποιος στη θέαση τόσων έργων, αλλά και η επαφή με την άλλη κουλτούρα -συχνά θεωρούμενη "παγερή' από εμάς τους "θερμούς" μεσογειακούς- η οποία, αναμφιβόλως, δεν προσαρμόζεται αβίαστα στη συνήθη ζωή του Νεοέλληνα.
Mannheim 2009
Μία εικόνα-σύνοψη της νεότερης ιστορίας της Γερμανίας.
1ος όροφος: 1897
2ος όροφος: 1950
Frankfurt 2009
Σε μια μητρόπολη του κόσμου... η Φρανκφούρτη των αντιθέσεων. Νομίζω ότι αυτή είναι η κατάλληλη φράση. Αν και σχεδόν κατεστραμμένη, η παλιά πόλη αναγεννήθηκε με λάβαρο το μοντερνισμό, ομαλά συγχωνευμένο στο χώρο και τη ζωή του μέσου Γερμανού.
Και από το Staedel Museum της πόλης για την Ευαγγελία (αυτό το γυναικείο πορτρέτο του Botticelli κοσμεί το profile της).
Strasbourg 2009
Strasbourg 2009
"La Petit France"
Η ομορφότερη συνοικία της έδρας του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου με τον Λιλ να την διασχίζει.
Strasbourg 2009
Ο διάσημος καθεδρικός ναός του Στρασβούργου με τον ένα και μοναδικό πύργο. Ο δεύτερος λόγω οικονομικών δυσχεριών έμεινε ανολοκλήρωτος.
Strasbourg 2009
Και η αφεντιά μου προκαλεί το φωτογράφο!
