December 17, 2009

The dim lake

In spring of youth it was my lot
To haunt of the wide world a spot
The which I could not love the less--
So lovely was the loneliness
Of a wild lake, with black rock bound,
And the tall pines that towered around.


But when the Night had thrown her pall
Upon the spot, as upon all,
And the mystic wind went by
Murmuring in melody--
Then--ah, then, I would awake
To the terror of the lone lake.


Yet that terror was not fright,
But a tremulous delight--
A feeling not the jewelled mine
Could teach or bribe me to define--
Nor Love--although the Love were thine.


Death was in that poisonous wave,
And in its gulf a fitting grave
For him who thence could solace bring


To his lone imagining--
Whose solitary soul could make

An Eden of that dim lake


Edgar Allan Poe, The lake 1827



Pierre Puvis de Chavannes, The Dream 1883

11 σχόλια/comments:

Hfaistiwnas said...

Μακριά από σκοτεινιές και άγνωστα..
μόνο εκεί που μπορούμε και εκεί που μπορούμε να μπορούμε..

Antoine said...

Ηφαιστίωνα,

Πάντοτε θα μας σαγηνεύει το άγνωστο και μυστηριώδες. Εξάλλου ο φόβος για τον πάτο της σκοτεινής λίμνης ενδέχεται να μας φέρει πιο κοντά στην αυτογνωσία...

Hfaistiwnas said...

Στην αυτογνωσία ή στο να γίνουμε ακόμη πιο φοβιτσιάρηδες;

mahler76 said...

αγαπάμε Πόε. Καλή σου μέρα γιατρέ, φιλιά σε όλη την παρέα.

Anonymous said...

remarquablement, le message trГЁs utile cialis generique achat cialis

Antoine said...

Mahler,

Πολλά φιλιά και σε σένα!

TheCurlySue said...

agapw edgar :)

Antoine said...

Sweetie Curly,

Να πω ομοίως; Ευχές για καλωσόρισμα και από αυτό μου το σχόλιο!

TheCurlySue said...

merci :)

sot said...

Ο φόβος φυλάει τα έρημα. :)

Οι σκοτεινές λίμνες βοηθούν στο να γνωρίζουμε τι πρέπει να φοβόμαστε αντί για τον ίδιο το φόβο. Είναι και χώροι για να ξεφορτωθούμε δικά μας σκοτεινά κομμάτια. Αρκεί να μη βουτάμε στα βαθιά εκεί.

Antoine said...

Αχ sot, μου έλειψαν οι ιστολογικές μας παρεμβάσεις!
Καλό βράδυ, μακριά απόψε από λίμνες...

Categories