October 31, 2009

Caravaggio, St Matthew and the Angel

Το 1565 ο Γάλλος Matteo Contarelli, πρελάτος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ανέγειρε ένα παρεκκλήσιο στη Ρώμη προς τιμή του San Luigi dei Francesi (Αγίου Λουδοβίκου των Γάλλων). Ωστόσο ο ναός δεν διακοσμήθηκε όσο ήταν εν ζωή ο Contarelli και η διαθήκη του όριζε ως υπεύθυνο το Virgilio Crescenzi. Τελικά, η διακόσμηση ολοκληρώθηκε από το υιό του, Giacomo Crescenzi.



Caravaggio, St Matthew and the Angel (destroyed) 1602
Oil on canvas, 223 x 183 cm
Formerly Kaiser-Friedrich-Museum, Berlin


Ο Caravaggio στα 1602 -κι ενώ χαίρει μιας διασημότητας στη Ρώμη- έχει αποδείξει περίτρανα πως είναι ικανός να αναγάγει τη ζωγραφική σε άλλο επίπεδο. Οι παραδοσιακές φόρμες απεικόνισης του θείου θαύματος εγκαταλείπονται, η υπερκόσμια αύρα που διέτρεχε τα έργα της Αναγέννησης συνθλίβεται και πλέον κάθε μορφή δομημένη σε περιβάλλον οικείο στο θεατή αποκτά γήινα χαρακτηριστικά. Ωστόσο, οι νέοι όροι σύνθεσης εμφανώς εμπνευσμένοι από την καθημερινή ζωή προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ "ιερού και βέβηλου". Δύο έργα του καλλιτέχνη, Το Μαρτύριο του Ματθαίου και Η Κλήση του Ματθαίου, κοσμούν ήδη τους τοίχους του San Luigi dei Francesi. Αν και υπήρχαν αντιρρησίες σχετικά με την ανάθεση ενός νέου έργου στον Caravaggio, οι πλειοψηφία είχε ικανοποιηθεί από το αποτέλεσμα της εργασίας του, συνεπώς επιλέχθηκε και για ένα θέμα με το Ματθαίο να καθοδηγείται στη γραφή του από έναν άγγελο, η ανάθεση του οποίου έγινε στις 7 Φεβρουαρίου 1602 από τον Giacomo Crescenzi. Ο κατά παραγγελία πίνακας προοριζόταν να αντικαταστήσει μία γλυπτική σύνθεση ενός Φλαμανδού ονόματι Jacob Cobaert, το έργο του οποίου απορρίφθηκε παράλληλα με την τοποθέτησή του κρινόμενο ως μη ικανοποιητικό.

Η πρόσκληση του Caravaggio ήταν αναμφισβήτητα μεγάλη, καθότι έπρεπε σε διάστημα τριών μηνών να παραδώσει τον πίνακα, αλλά και να δημιουργήσει ένα δυναμικό αντικατάστατο για το απορριφθέν γλυπτό του Cobaert. Εντούτοις, η εκτέλεση και παράδοση του πίνακα το Μάιο ακολουθήθηκε από μία απόρριψη λόγω ηθικών και θρησκευτικών παραγόντων. Όπως παρατηρείται στην ασπρόμαυρη εικόνα παραπάνω, ο Ματθαίος απεικονίζεται ως ένας άξεστος, γενειοφόρος χωρικός ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν αποπνέει τη λάμψη του Ευαγγελιστή ως έδει. Γυμνός κάτω από τους αγκώνες και τα γόνατα, ρακένδυτος και βρώμικος, κοιτά με τα μάτια ορθάνοιχτα τις σελίδες μπροστά του γεννώντας ακόμα και την απορία αν γνωρίζει γραφή! Ο κλήρος θεώρησε την ευπρέπεια ανύπαρκτη. Δεν αποδέχθηκε ούτε το σταυροπόδι ούτε την προεξέχουσα πατούσα, αλλά κυρίως αυτό που σκανδάλισε περισσότερο ήταν αναντίρρητα η ερωτική χροιά του αγγέλου. Με βλέμμα φιλήδονο κάτω από το ημίφως οδηγεί νωχελικά τα άκομψα, χοντρά χέρια του Ματθαίου, ενώ το ανδρόγυνο πρόσωπο και τα μακριά με μπούκλες μαλλιά έρχονται εν πλήρη αντιθέσει με την τραχεία και φαλακρή κεφαλή του Αγίου. Χρωματικά -το μόνο που είναι δυνατό να σημειωθεί- στο σκοτεινό φόντο του πίνακα προβάλλουν αντιθετικά οι μεγάλες, πάλλευκες πτέρυγες του αγγέλου, οι οποίες αναδεικνύουν τις ανατομικές μελέτες των μεγάλων δασκάλων του προηγούμενου αιώνα κυρίως.

Το έργο πωλήθηκε τελικά στον προστάτη του Caravaggio, μαρκήσιο Vincenzo Giustiniani, και κατέληξε έπειτα στο Βερολίνο, όταν το 1815 οι απόγονοι του μαρκησίου τον πώλησαν στο μουσείο του αυτοκράτορα Φρειδερίκου. Δυστυχώς, το έργο καταστράφηκε το 1945 σε βομβαρδισμό της πόλης κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.



Caravaggio, St Matthew and the Angel 1602
Oil on canvas, 296,5 x 195 cm
Contarelli Chapel, San Luigi dei Francesi, Rome


Η αποτυχία του Caravaggio να ευχαριστήσει τον κλήρο του San Luigi dei Francesi τον ώθησε στην παραγωγή ενός νέου πίνακα βάσει μιας πιο συντηρητικής και κλασικής οδού, όπως περιγράφουν σύγχρονοι μελετητές του ζωγράφου, με τις δύο μορφές να διατηρούν πλέον τις καθώς πρέπει αποστάσεις. Πράγματι, ο Ματθαίος έχει έκδηλα ευγενέστερα χαρακτηριστικά και ένα φωτοστέφανο στην κεφαλή του, ενώ ο άγγελος άνωθεν δεν κινεί αυτόματα το χέρι του Ευαγγελιστή, αλλά χρησιμοποιεί νοηματικές κινήσεις. Επιπλέον, το γεωμετρικό μοτίβο του πτυχωτού υφάσματος του αγγέλου σε συνδυασμό με το συνολικό τρόπο της έκτασης του άνω μέρους του κορμιού που συνενώνεται ελικοειδώς με το σώμα του Ματθαίου γεννά μία σύνθεση αρκετά επιτηδευμένη. Ο ζωγράφος αυτή τη φορά δε λησμόνησε και το χώρο όπου θα διακοσμηθεί από το έργο του. Η θέση του θα ήταν μεταξύ δύο στήλων, συνεπώς προτίμησε να φιλοτεχνήσει μία σκηνή που εξελίσσεται κατακόρυφα, ώστε και το εξωτερικό περιβάλλον να συναινεί στη συνολικότερη αισθητική.

Αναλύοντας, όμως, την πινελιά του καλλιτέχνη παρατηρούμε ότι ο Caravaggio υπεκφεύγει του κλασικού ωμού ρεαλισμού που είχε διαμορφώσει στην πορεία του. Το οπτικό τέχνασμα, κατά το οποίο ο καθοδηγούμενος άγιος γέρνει την καρέκλα προς τα πάνω, αποτελεί το συνδετικό κρίκο που ξεκλειδώνει την κινητικότητα της γενικότερης σύνθεσης ως έργο και χώρος. Με την κάθοδο του αγγέλου μεταφέρεται ο κινητικός παλμός που διαχέεται ευφυώς στο καθολικό χώρο του παρεκκλησίου. Η αστάθεια του Ματθαίου και η προσπάθειά του να ισορροπήσει, αν και αποτελεί ένα αμφιλεγόμενο σημασιολογικά στοιχείο, δεν έγειρε αντιδράσεις. Ο πίνακας παραδόθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα και σύμφωνα με τα έγγραφα ο Caravaggio έλαβε την πληρωμή του στις 22 Σεπτεμβρίου.

Ο ζωγράφος κατορθώνει να αποπνεύσει σε μεγάλη κλίμακα τη μυσταγωγία που ζητούσε ο κλήρος γι' αυτό το ρετάμπλ, από την εναπόθεση του κρεμάμενου αγγέλου που περιτυλίγεται μέσα σ' αυτόν τον στρόβιλο του πέπλου λυγίζοντας επιμελώς τα δάκτυλά του και το σχολαστικό βλέμμα του αγίου, εκπέμποντας τον σπινθήρα της θείας φώτισης. Ένα δυναμικό χρώμα στο χιτώνα του Ματθαίου και το λευκό του πέπλου του αγγέλου φωτίζουν τις μορφές και τις προβάλλουν αριστοτεχνικά μέσα από τις σκιές του φόντου. Αν και η δεύτερη έκδοση κοσμεί ακόμα το παρεκκλήσιο -η θέαση του έργου πριν από χρόνια απαιτούσε πληρωμή, καθώς έπρεπε να φωτιστεί- η πρώτη εκδοχή παρουσίαζε μεγαλύτερο ενδιαφέρο, κυρίως λόγω των καινοτομιών που είχε εισάγει ο Caravaggio. Πάθος, ερωτισμός, έμπνευση από τις απλές καθημερινές σκηνές τολμούνται να εκτεθούν ενώπιον του κλήρου χωρίς ωστόσο να εμποδιστεί η απόρριψη.

October 23, 2009

O Miro και ο Υπερρεαλισμός

Miro από τον Υπερρεαλισμό στο εργαστήριο της Μαγιόρκα

Ι. Ο Miro κι ο Υπερρεαλισμός
με έργα των Victor Brauner, Marcel Duchamp, Max Ernst, Paul Klee, Andre Masson, Roberto Matta, Francis Picabia, Man Ray
Επιμέλεια: Ντένης Ζαχαρόπουλος

ΙΙ. Το Εργαστήρι της Μαγιόρκα
στις φωτογραφίες του Francesc Catala-Roca
Επιμέλεια: Μάριος Ελευθεριάδης

Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Διάρκεια : 16 Oκτωβρίου - 31 Ιανουαρίου 2010
στο πλαίσιο της έκθεσης Ο Miro της Μαγιόρκα,
Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών- Ίδρυμα Miro της Μαγιόρκα, Fundacio Pilar i Joan Miro de Mallorca



Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης διοργανώνει, σε συνεργασία με το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών και τη Fundacio Pilar i Joan Miro de Mallorca, την έκθεση o Mio και ο Υπερρεαλισμός, στο πλαίσιο της έκθεσης Ο Miro της Μαγιόρκα. O Ντένης Ζαχαρόπουλος, σε συνεργασία με το Ίδρυμα ITYS, και με κεντρικό έργο ένα ζωγραφικό πίνακα του Miro συγκεντρώνει υπερρεαλιστικά έργα καλλιτεχνών όπως οι Max Ernst, Marcel Duchamp, Paul Klee, Francis Picabia, Andre Masson, Victor Brauner, Roberto Matta και Man Ray. Με μια έκθεση, έτσι, συγκέντρωση, απάνθισμα έργων σπουδαίων καλλιτεχνών, μέσα από την ιδιαίτερη ευαισθησία και γραφή τους, δίνονται στοιχεία που θέτουν το έργο του μεγάλου Καταλάνου καλλιτέχνη σε διάλογο με την εποχή του, τους καλλιτέχνες και φίλους του μαζί, που άμεσα ή έμμεσα επηρέασαν την ποιητική του. Παράλληλα, παρουσιάζεται ένα σύνολο από φωτογραφίες του σπουδαίου Ισπανού φωτογράφου Francesc Catala-Roca που δείχνουν το Miro στο εργαστήριο και στο φυσικό και ιδιωτικό περιβάλλον της ζωής του.
H ζωγραφική του Μirό είναι ποίηση, φαντασία, χρώμα, ρυθμός, μουσική. Τα θέματά του ήδη από τη δεκαετία του '20 υπονοούν σε μορφές ελεύθερες, σχεδόν αφηρημένες, χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο γυναικείο φύλο, στον κόσμο των πτηνών, των εντόμων, σε στοιχεία της φύσης όπως ο ήλιος, το φεγγάρι, οι αστερισμοί, ο ουρανός, και μετατρέπουν ποιητικά την ύλη σε τέχνη, με χιούμορ ή παιχνιδιάρικη διάθεση, κρύβοντας μια τραγικότητα, που εκφράζει τη μεταφυσική αναζήτηση του καλλιτέχνη για τη ζωή, το θάνατο, τον κόσμο.

Στο συγκεκριμένο κεντρικό έργο της έκθεσης μπορούμε να δούμε την ιδιαιτερότητα του Miro μέσα από την εικονοπλαστική του δύναμη με την οποία το κόκκινο, το μπλε, το κίτρινο και το πράσινο, συνδιαλέγονται ελεύθερα με το μαύρο φέροντας μαζί το σχέδιο και την επιφάνεια του χρώματος μέσα από τη χρήση του τυχαίου. Αλλά, πάνω από όλα, μπορούμε να δούμε μέσα από αυτή την ποιητική έκφραση το υποσυνείδητο, που ξεκλειδώνει τη σημασία από τους συμβατικούς κώδικες κι ελευθερώνει τον άνθρωπο και τη συνειρμική του δύναμη.
Ο Miro, σημαντικός εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού, κατορθώνει να συστηματοποιήσει αισθητικές, νοηματικές και ποιητικές αξίες σε μια εικαστική γλώσσα που τον ξεχωρίζει σε όλο το φάσμα της μοντέρνας τέχνης και ανάμεσα στους φίλους και συνοδοιπόρους υπερρεαλιστές. Δίπλα σε πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες το έργο του είναι εξίσου συγκεκριμένο και αφηρημένο, ποιητικό και πολιτικό, συνειδητό και τυχαίο, αφελές και στοχαστικό, πραγματικό και μεταφυσικό, έλλογο και άλογο, παιχνίδι και γρίφος. Το έργο του συλλαμβάνει έναν κόσμο όπου βλέπουμε, ακούμε, αντιλαμβανόμαστε και αισθανόμαστε ελεύθερα. Οι υπερρεαλιστές λένε πως "η σκέψη γεννιέται μέσα στο στόμα". Ανάλογα μπορεί να πει κανείς για το Miro πως η εικόνα γεννιέται στο χέρι που ζωγραφίζει. Η ζωγραφική του υπερβαίνει κάθε μίμηση της πραγματικότητας, κάθε ακαδημαϊκό πρότυπο, για να προβάλει το θεατή και το έργο σ' έναν κόσμο τόσο νέο, όσο ενός παιδιού, και τόσο άμεσα δημιουργικό, όσο ενός ποιητή.

Tα παραπάνω στοιχεία μοιράζεται ο Miro με τον Max Ernst, τον Marcel Duchamp, τον Paul Klee, τον Francis Picabia, τον Andre Masson, τον Man Ray, τον Victor Brauner και το Roberto Matta, σημαντικά έργα των οποίων παρουσιάζονται στην έκθεση. Όλοι τους είναι τόσο συνεπείς στις δυνατότητες που εγκαινιάζει ο υπερρεαλισμός πέρα από κάθε προσχώρηση ή όχι στο κίνημα. Εκτός από τον Klee που δεν έχει ποτέ υπογράψει τίποτα, αλλά έχει βαθύτατα επηρεάσει τον υπερρεαλισμό, οι υπόλοιποι έχουν συνυπογράψει τα μανιφέστα. Όλοι τους όμως, από τον Klee μέχρι τον Man Ray, ξεπερνούν ο καθένας με τον δικό του τρόπο το ύφος, για να πάνε στην ουσία της ελεύθερης γραφής κι έκφρασης, μέχρι την απόσχισή τους από κάθε δογματισμό του κινήματος. Ανελλιπώς συναναστρέφονται και συνδιαλέγονται με τον υπερρεαλισμό στην Αμερική, την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και θα συναντηθούν ξανά στην έκθεση του 1947. Θέτουν με τον τρόπο αυτό μια καινούργια αρχή για τα μεταπολεμικά χρόνια, ανανεώνοντας τις εικαστικές, ποιητικές, πολιτικές και φιλοσοφικές του προοπτικές.
Ο Miro, και οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες, έπαιξαν σπουδαίο ρόλο (άμεσα ή έμμεσα) στην εξέλιξη του υπερρεαλισμού και γενικότερα στην εξέλιξη μιας γραφής του τυχαίου, του υποσυνείδητου, του ερωτικού, του τραγικού, του απρόβλεπτου, του ειρωνικού, του σκωπτικού, αλλά και του αφελούς, στοιχεία που έθρεψαν τις πιο ριζοσπαστικές τάσεις σ' όλη τη διάρκεια του μοντερνισμού, από τα χρόνια του 1920 μέχρι τα μεταπολεμικά.

Οι περισσότεροι γνωρίζονταν στενά μεταξύ τους, αλληλοεπηρεάζονταν, συζητούσαν επίμονα και χωρίς φραγμούς και συνεργάζονταν συχνά. Ο Miro γνώρισε τον Picabia το 1917 και σε συνέχεια, στα πρώτα χρόνια του 1920, τον Duchamp, τον Man Ray, τον Andre Masson και τον Max Ernst, με τον οποίο συνδέθηκε φιλικά (πέρα από τα υπερρεαλιστικά δρώμενα, συνεργάστηκαν και για το μπαλέτο Ρωμαίος και Ιουλιέττα το 1926), ενώ τη δεκαετία του '30 μοιράστηκε το ενδιαφέρον για τις λαϊκές καταβολές της ανθρώπινης φαντασίας και των εκφραστικών μορφών με τον Victor Brauner. Την περίοδο του Ισπανικού Εμφυλίου θα ζήσει στη Γαλλία και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, την εποχή του Β Παγκοσμίου Πολέμου, καταφεύγει μαζί με άλλους Υπερρεαλιστές στη Νέα Υόρκη, αρνούμενος να συνεργαστεί με το Ναζιστικό Καθεστώς. Εκεί θα συναντήσει το Χιλιανό Roberto Matta. Στοιχεία που τους συνδέουν ιδιαίτερα, πέρα από την ισπανική γλώσσα, είναι η σχηματική γραφή που φέρει μαζί τις λαϊκές και αφελείς καταβολές, όπως και η επιστημονική και ποιητική φαντασία, που μετατρέπουν τον ονειρικό χώρο του υπερρεαλιστικού πίνακα σε ένα πολύ πιο σύνθετο νοητικό χώρο, σε μια σωματική επιφάνεια και μια συμπαντική προβολή που εγκαινιάζουν μια έντονη τάση προς την αφαίρεση. Έτσι, μαζί με τον Andre Masson, τα έργα του οποίου χαρακτηρίζονται από τη βιαιότητα της γραφής, και τον Roberto Matta, θα επηρεάσουν βαθιά και έντονα τις νέες τάσεις της αφηρημένης τέχνης στην Αμερική. Ο Miro, περισσότερο από κάθε άλλον στη γενιά του, δημιουργεί από νωρίς μια γλώσσα που συνεχίζει, πλουτίζει και εμβαθύνει δραματικά τη σχηματική και μουσική γραφή του Klee τον οποίο θαύμαζε και που η επιρροή στο έργο του είναι εμφανής.

Πρέπει ίσως να θυμίσει κανείς εδώ, πως δύο κοντινές μας μορφές συμμετέχουν ενεργά και δραστικά στην εξέλιξη των γεγονότων και της ιστορίας του Υπερρεαλισμού, από τα χρόνια της Νέας Υόρκης και σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο: ο μεγάλος ποιητής, τεχνοκριτικός και υπερρεαλιστής, Νίκολας Κάλας που έχει γράψει εκτενώς για όλους σχεδόν τους παραπάνω καλλιτέχνες και γενικότερα θα είναι σημαντικό σημείο αναφοράς σε όλες τις συζητήσεις και προβληματισμούς, καθώς και ο τέως χορευτής και μελλοντικός γκαλερίστας, εκδότης και συλλέκτης του έργου των περισσοτέρων καλλιτεχνών του Υπερρεαλισμού, Αλέξανδρος Ιόλας, η δωρεά του οποίου θεμελίωσε την ίδρυση του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
Η έκθεση φωτογραφίας μας προσφέρει ένα ταξίδι στην τελευταία περίοδο της καριέρας του Miro (όταν μένει στη Μαγιόρκα και δημιουργεί έργα στο εργαστήριο που του έκτισε ο Jose Lluis Sert), και μας παρουσιάζει ορισμένες προσωπικότητες που γνώρισε ή θαύμασε ο καλλιτέχνης. Επιπλέον, μέσα από τις φωτογραφίες του Catala-Roca, μπορούμε να πλησιάσουμε τον οικείο Miro, να τον δούμε στις στιγμές της δημιουργίας.

Πηγή: Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

October 13, 2009

I don't have the luxury of time!

Πριν από λίγα λεπτά έγινα μέλος του group "Ξέρεις ότι σπουδάζεις Ιατρική όταν.../You know you study medicine when...



...και επειδή συσσωρεύθηκαν πολλά τελευταία, έκρινα απαραίτητο (για να γλυτώσω το νευρικό κλωνισμό) να παραθέσω λίγα αποσπάσματα παρακάτω:

  • Όταν ξέρεις ότι 6 χρόνια δεν είναι ποτέ αρκετά ώστε να θεωρείσαι "ιατρός".
  • Όταν η εξεταστική σου ξεκινά πριν από όλους και τελειώνει τελευταία (ενώ οι άλλες σχολές βρίσκονται ήδη στη μέση του εξαμήνου τους!).
  • Όταν έχεις υποχρεωτικά εργαστήρια για 3 χρόνια και άλλα 3 χρόνια "κλινικές" στα νοσοκομεία.
  • Όταν το ένα από τα 5-6 βιβλία που παίρνεις κάθε εξάμηνο ισοδυναμεί με τις σελίδες όλης της ύλης του εξαμήνου πολλών άλλων σχολών.
  • Όταν τα πρώτα πράγματα που θα αγοράσεις στο πρώτο έτος περιχαρής (πριν το μετανιώσεις έπειτα!) είναι 1-2 ιατρικές ποδιές, ένα νυστεράκι (για τομές στα εργαστήρια Μοριακής Βιολογίας, Φυσιολογίας κτλ) και μια ανατομική λαβίδα.
  • Όταν θα νιώσεις μεγάλη χαρά μόλις φορέσεις για πρώτη φορά το στηθοσκόπιο γύρω από το λαιμό σου (κι ας μην έχεις ιδέα τι ακούς!).
  • Όταν θα πηγαίνεις στα πρώτα έτη στα εργαστηριακά μαθήματα πρωί πρωί απευθείας μετά από το ξενύχτι (και θα σε πιάνει ένας γλυκός ύπνος κάνοντας μετρήσεις στη Βιοχημεία, κόβοντας βατράχους στη Φυσιολογία κτλ).
  • Όταν στα πρώτα μαθήματα στην Ανατομική στο "πτώμα" θα δεις τουλάχιστον 3-4 συμφοιτητές-τριές σου να ζαλίζονται ή να σωριάζονται από τη μυρωδιά της φορμόλης και το θέαμα. [Αντουάν: δεν υποφέρεται αυτή η μυρωδιά!!!]
  • Όταν έχεις εξεταστική και η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου γεμίζει μόνο από συμφοιτητές σου.
  • Όταν το πτυχίο όσο επιμελής κι αν είσαι σου φαίνεται βουνό (χωρίς κορυφή...).
  • Όταν τρέχεις από έδρα σε έδρα για να πάρεις σφραγίδα, μέσα στην εξεταστική...
  • Όταν το 4,5 ΔΕΝ γίνεται 5, αλλά 4.
  • Όταν στα πρώτα 2 έτη σπουδών αναρωτιέσαι: "Ιατρική σπουδάζω ή μήπως... κάτι άλλο; Φυσική, Χημεία, Βιολογία, Μαθηματικά ας πούμε;".
  • Όταν (αν σπουδάζεις στο ΑΠΘ) ξέρεις ότι οι φωτοτυπίες του "Αινεία" με τα SOS σίγουρα κάποια στιγμή θα σου χρειαστούν!
  • Όταν επειδή άργησες 5 λεπτά (όχι παραπάνω) στο μάθημα, παίρνεις απουσία και μένεις κιόλας στην αίθουσα για να το παρακολουθήσεις!
  • Όταν οι γραμματείς των διαφόρων εδρών είναι στην πλειοψηφία τους τα αγενέστερα όντα που έχεις συναντήσει.

ΜΗΝ ΠΙΑΣΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΕ, ΓΙΑΤΙ ... αααα!

October 2, 2009

Εκλογαί (a.k.a. gEt sTupiD)

Who is the master and who is the slave?

Πάντα επίκαιρη η Madonna σχολιάζοντας με αυτό το τρίλεπτο video -προβαλλόμενο κατά την Sticky & Sweet Tour- λίγα από τα πολλά της υφηλίου. Το καλύτερο προεκλογικό post (είναι και αυτό πρόωρο...)




Get Stupid... Don't Stop it...

It's time for you to read the signs
Your world...
Your choice...
You don't have the luxury of time

Get up...
It's time...
Your life...
Your world...

Get up...
It's time...
Your life...
Your choice...




You have got to say what's on your mind
the time is now...
if you wait too long it'll be too late




the time is right now
you got to decide
say what you like
there ain't no time to loose... let's go

Categories