Ο Toulouse-Lautrec στο Τελλόγλειο

Στόχος της έκθεσης είναι αφενός η γνωριμία με τον Toulouse Lautrec, τον ξεχωριστό αυτό δημιουργό, αλλά και το κλίμα, την ατμόσφαιρα της εποχής στο γύρισμα του 19^ου/20ού αι. Το υλικό της έκθεσης, περισσότερα από 170 έργα προέρχονται από το Μουσείο Orsay στο Παρίσι, από το Μουσείο Toulouse Lautrec στο Albi καθώς και από το Château du Bosc (έργα και οικογενειακά κειμήλια) στη Naucelle. Αντικείμενα, όπως τα γυαλιά του, ένα κουτί με χρώματα και μια παλέτα του, το κουκλοθέατρό του, δυο γιαπωνέζικες κούκλες και ένα ζωγραφισμένο βότσαλο, παραχωρήθηκαν από την κόμισα Nicole Tapié de Céleyran, μικρή ανηψιά του καλλιτέχνη. Εκτίθενται επίσης διπλά έργα των Lautrec και Van Gogh, που ρίχνουν φως στο πόσο οι δυο ζωγράφοι επηρέασαν ο ένας τον άλλον.

Σημαντικός αριθμός εκθεμάτων, πρωτότυπες αφίσες, σχέδια του καλλιτέχνη, βιβλία προέρχεται από την ιδιωτική συλλογή του Παύλου και της Μπελίντας Φυρού (Μουσείο Ηρακλειδών). Επίσης έργα από ιδιωτικές συλλογές στη Γαλλία και Ελβετία, καθώς και πλούσιο αρχειακό υλικό από το Αρχείο Σπητέρη στο Τελλόγλειο ολοκληρώνουν τα τεκμήρια της έκθεσης. Η έκθεση έχει έντονα καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα που υποστηρίζεται με συνεργασίες με το ΚΘΒΕ, το Τμήμα Θεάτρου και Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ, το Μουσείο Κινηματογράφου, το Γαλλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο, τους Φίλους της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης κ.ά..

Την εποχή της Belle Epoque ολοκληρώνουν περίπου 150 χαρακτικά και σανγκίνες του Δημήτρη Γαλάνη, του ξεχωριστού αυτού Έλληνα δημιουργού, από τη συλλογή που δώρισε στο Τελλόγλειο το 2002 ο Δημήτρης Γαλάνης.

Ποικίλα και ενδιαφέροντα στοιχεία για την εποχή, αλλά και για την προσωπική ζωή του καλλιτέχνη, προσφέρει στον επισκέπτη και το πλούσιο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό από το Αρχείο Σπητέρη. Ενώ τον απόηχο της προσωπικότητας του Toulouse Lautrec σε πιο σύγχρονες εφαρμογές δίνουν μαντίλες, υφάσματα και ρούχα του Γιάννη Τσεκλένη, εμπνευσμένα από τον καλλιτέχνη και τους ιμπρεσιονιστές.

Toulouse-Lautrec Henri (1864-1901)
Γοητευτική, ιδιόρρυθμη προσωπικότητα και γεννημένος αριστοκράτης, μετά την αναπηρία του, ο HenriMarieRaymonddeToulouseLautrec ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Στη σύντομη ζωή του, έφτιαξε υπέροχες αφίσες και περιέγραψε το κόσμο που μπαινόβγαινε στο ατελιέ του, καθώς και στα καμπαρέ που σύχναζε. Ο ταραγμένος ψυχικός του κόσμος κι οι καταχρήσεις τον οδηγήσανε στο αλκοόλ κι από κει στον πρόωρο θάνατο.
Γεννήθηκε στο Αλμπί,γιος του κόμη Αλφόνς Ντε Τουλούζ-Λοτρέκ και της κόμισσας Αντέλ. Στα 14 του παθαίνει το πρώτο σοβαρό ατύχημα κι αυτό δίνει άλλοθι στην οικογένειά του, για την εκ γενετής ατροφία των ποδιών του. Τέσσερα χρόνια μετά πηγαίνει στο Παρίσι και παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής στο ατελιέ των Λεόν Μπονάκαι Φερνάν Κορμόν. Το 1884 ανοίγει δικό του ατελιέ στη Μονμάρτρη, τη συνοικία των καλλιτεχνών. Συναναστρέφεται με μοντέλα, πόρνες και τραγουδίστριες.
Το 1891 γίνεται διάσημος σ' όλο το Παρίσι εξ αιτίας της τεράστιας επιτυχίας της πρώτης του αφίσας για το Μουλέν-Ρουζ. Τον επόμενο χρόνο, με πρωτοβουλία των φίλων του, πάει στο Λονδίνο, για ν' απομακρυνθεί από τους πειρασμούς του Παρισιού. Το 1899, αλκοολικός και συφιλιδικός, με πρωτοβουλία της μητέρας του, μεταφέρεται σε ιδιωτική κλινική, λίγο έξω από το Παρίσι και νοσηλεύεται για τρεις μήνες, όπου δε σταμάτησε να σχεδιάζει. Βγαίνοντας θα πει «με τα σχέδιά μου αγόρασα την ελευθερία μου».
Το 1900 πάει στο Μπορντό και μετά πάλι στο Παρίσι, αδύναμος και καταβεβλημένος. Πεθαίνει στις 9 Σεπτεμβρίου στο Πύργο Μαλρομέ, στο Μπορντό, σε ηλικία μόλις 37 ετών.

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010 ΣΤΙΣ 19:30

Συνεργασία:

Γαλλία

Μουσείο Orsay, Παρίσι

Μουσείο Toulouse-Lautrec, Albi

Ιδιωτική Συλλογή, Chateau du Bosc, Naucelle

Ιδιωτικές Συλλογές

Ελλάδα

Μουσείο Ηρακλειδών, Αθήνα

Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης

Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα

Γενική ευθύνη: Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά, Γενική Γραμματέας ΔΣ Τελλογλείου

Μουσειολογική μελέτη: Σταμάτης Ζάννος

Προετοιμασία έκθεσης: Χριστίνα Τσαγκάλια

Διάρκεια έκθεσης: 15 Οκτωβρίου 2010-30 Ιανουαρίου 2011

Ώρες λειτουργίας έκθεσης:

Τρίτη, Πέμπτη-Παρασκευή: 09.00 - 14.00

Δευτέρα, Τετάρτη: 09.00-14.00. & 17.00.-21.00
Σάββατο-Κυριακή: 10.00-18.00

Πηγή

άτιτλο

Και
πάλι
ξυπνάς
με τα μάτια
κλειστά.

Edvard Munch, The Scream

Edvard Munch, The Scream 1910
Tempera on board, 83,5 x 66 cm
Munch-museet, Oslo

Ο Edvard Munch υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Νορβηγούς καλλιτέχνες και θεωρείται προδρομος των Γερμανών εξπρεσιονιστών. Γεννημένος σ' ένα νορβηγικό χωριό με το όνομα Άνταλσμπρουκ στις 12 Δεκεμβρίου 1863 μεγάλωσε στο Όσλο, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 23 Ιανουαρίου 1944. Αν και ο ζωγράφος είναι βαθύτατα επηρεασμένος από τους μετα-ιμπρεσιονιστικούς καλλιτέχνες, όπως ο Van Gogh, ο Cezanne και ο Gauguin, ο ίδιος διαφοροποιεί την στάση του σε μια πιο αφαιρετική. Αρνείται να αναπαραστήσει το φευγαλέο της στιγμής, ενώ επιλέγει να αποτυπώσει εικόνες ασφυκτικά γεμάτες από συναισθήματα και εκφράσεις.

Το γνωστότερο έργο του Munch είναι αναμφίβολα η Κραυγή, η οποία και υπήρξε αντικείμενο ληστείας επανειλημμένες φορές στο παρελθόν. Υπάρχουν αρκετές εκδοχές του ίδιου θέματος, οι οποίες και εκτίθενται στο Μουσείο Munch όσο και στην Εθνική Πινακοθήκη της Νορβηγίας. Ο καλλιτέχνης, αρχικά, είχε δώσει γερμανικό τίτλο στο έργο "Der Schrei der Natur" (Η Κραυγή της Φύσης). Αξίζει δε να σημειωθεί πως έχει διασωθεί μία περιγραφή στο ημερολόγιο του Munch και η έμπνευση του αντλείται, όπως άλλωστε μαρτυρεί ο πρώτος τίτλος, από το δυναμισμό της φύσης:

"Περπατούσα σ' ένα μονοπάτι με δυο φίλους - ο ήλιος έπεφτε - ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα - σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος, και στηρίχτηκα στο φράχτη - αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο-μπλε φιόρδ και την πόλη - οι φίλοι μου προχώρησαν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από την αγωνία - κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση."

22 Ιανουαρίου 1892

Η κραυγή -είναι πλέον ευρέως αποδεκτό- αποτελεί την επιτομή της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Edvard Munch. Η τραγική φιγουρά, που σαν φάντασμα προβάλει στο πρώτο πλάνο του πίνακα, ενσαρκώνει το απόλυτο σύμβολο του σύγχρονου ανθρώπου. Τόσο φθαρτός από την έκπτωση των ηθικών αξιών όσο απεγνωσμένος από τη διαπίστωση πως η σωτηρία και η ψυχική ισορροπία δεν κείται στον υλικό πλούτο, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ο άνθρωπος έχει αφιερώσει στην μάταιη κατάκτησή του. Με φόντο τα νορβηγικά Φιορδ η σύνθεση ξεχειλίζει από συμβολισμούς και συναισθήματα υποβοηθούμενη από τη γήινη και σκουρόχρωμη παλέτα του Munch. Άγχος, αγωνία, απόγνωση για το παρόν και το μέλλον, ένας ατομικός βασανισμός για την διανοητική διαστροφή που επέρχεται στο γενικότερο περιβάλλον.


Αφιερωμένο στον Christopher Robin που το ζήτησε.

The Annunciation

Simone Martini, The Annunciation and Two Saints 1333
Tempera on wood, 184 x 210 cm
Galleria degli Uffizi, Florence



Gentile da Fabriano, The Annunciation c. 1425
Tempera and gold leaf on wood, 41 x 48 cm
Pinacoteca, Vatican



Fra Angelico, The Annunciation c. 1430
Panel, 195 x 158 cm
S. Maria delle Grazie, S. Giovanni Valdarno



Rogier avn der Weyden, The Annunciation c. 1440
Oil on oak panel, 86 x 93 cm
Musée du Louvre, Paris



Leonardo da Vinci, The Annunciation 1472-75
Tempera on wood, 98 x 217 cm
Galleria degli Uffizi, Florence



Sandro Botticelli, Cestello Annunciation 1489-90
Tempera on panel, 150 x 156 cm
Galleria degli Uffizi, Florence



Matthias Gruenewald, The Annunciation c. 1515
Oil on wood, 269 x 141 cm
Musée d'Unterlinden, Colmar



Titian, The Annunciation c. 1535
Oil on canvas, 166 x 266 cm
Scuola Grande di San Rocco, Venice



El Greco, The Annunciation 1596-1600
Oil on canvas, 315 x 174 cm
Museo del Prado, Madrid



Caravaggio, The Annunciation 1608-09
Oil on canvas, 285 x 205 cm
Musée des Beaux-Arts, Nancy



Pieter Pauwel Rubens, The Annunciation 1609-10
Oil on canvas, 224 x 200 cm
Kunsthistorisches Museum, Vienna



Francisco Goya, The Annunciation 1785
Oil on canvas, 280 x 177 cm
Private Collection



Oskar Kokoschka, The Annunciation 1911
Oil on canvas, 83 x 122 cm
Mussem am Ostwall, Dortmund



Maurice Denis, The Annunciation under the Arch with Lilies 1913
Oil on canvas, 74,6 x 48,2 cm
Private Collection



John Willima Waterhouse, The Annunciation 1914
Oil on canvas, 135 x 99 cm
Private Collection

El Greco, The Coronation of the Virgin

Ένα από τα αριστουργήματα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco), το έργο «Η Στέψη της Παναγίας» παρουσιάζεται από την Τετάρτη, 10 Μαρτίου 2010, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ.

Το Τελλόγλειο πρωτοπορεί και πάλι και φέρνει για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη ένα έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. «Η Στέψη της Παναγίας» θα εκτίθεται στον εκθεσιακό χώρο του Τελλογλείου από τη Δευτέρα, 8 Μάρτιου του 2010 και για δύο μήνες.

«Η Στέψη της Παναγίας» είναι ένα έργο εξαιρετικής ποιότητας και σημασίας για την ώριμη περίοδο του καλλιτέχνη. (1603-1605 περίπου. Λάδι σε μουσαμά (57Χ76,5). Συλλογή Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης (Πρώην Συλλογή Stanley Moss, Νέα Υόρκη).

El Greco, The Coronation of the Virgin 1603-1605
Oil on oilcloth, 57 x 76,5
Alexander S. Onassis Public Benefit Foundation

Το 1603 ο Γκρέκο έλαβε την παραγγελία να εικονογραφήσει το μεγάλο παρεκκλήσιο στο Νοσοκομείο του Ελέους στο Ιγέσκας (Illescas), που ήταν αφιερωμένο στη Παναγία. Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα της Παναγίας σε αυτό ήταν έργο του Ευαγγελιστή Λουκά και είχε μεταφερθεί στην Ισπανία από τον Άγιο Πέτρο. Η εικόνα αυτή απέκτησε φήμη θαυματουργής και προσήλκυε πολλούς προσκυνητές.

Η Στέψη της Παναγίας, μέρος του εικονογραφικού προγράμματος του κεντρικού βωμού στον ναό, αποτελεί ολοκληρωμένο προσχέδιο για τη σύνθεση στο κεντρικό αλτάρι. Η τοποθέτησή της πάνω από την παράσταση με την Παναγία του Ελέους (του Γκρέκο) θα υπογράμμιζε τη στενή συνάφεια ανάμεσα στη φιλευσπλαχνία της Παναγίας και στην ενθρόνισή της στους ουρανούς.

Ο Γκρέκο είχε ζωγραφίσει ήδη άλλους δύο πίνακες με το ίδιο θέμα, για να επιστέψει τα αλτάρια του ενοριακού ναού στην Ταλαβέρα λα Βιέχα (1591-92) και του παρεκκλησίου του San José στο Τολέδο (1597-99).

Στον πίνακα στο Ιγέσκας η όλη σύνθεση τοποθετείται σε ένα οβάλ που δημιουργούν οι μορφές του Υιού και του Πατρός με την Παναγία στο κέντρο. Η οπτική εστιάζει από κάτω προς τα επάνω, μεγεθύνοντας το κάτω τμήμα των μορφών, ενώ τα κεφάλια είναι μικρότερα. Το Άγιο Πνεύμα και το στέμμα που συγκρατούν ο Πατήρ και Υιός πάνω από το κεφάλι της Παναγίας αποτελούν την κορύφωση του κατακόρυφου άξονα του έργου. Στο έργο αυτό ο Γκρέκο έχει εξαλείψει τους Αποστόλους και τους Αγίους και η όλη σύνθεση τοποθετείται σε σύννεφα που δημιουργούν τον θρόνο με χερουβείμ και μικρούς αγγέλους ανάμεσά τους.

Πηγή: Τελλόγλειο ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ.

Art

Kunst kann nicht modern sein. Kunst ist urewig.


Art cannot be modern. Art is eternal.


Η Τέχνη δεν μπορεί να είναι μοντέρνα. Η Τέχνη είναι αιώνια.

Egon Schiele

22 April 1912
Gouache, watercolour and pencil, 32 x 48,3 cm

Graphische Sammlung Albertina, Vienna

Caravaggio. The Complete Works

Sublime Beauty and Dramatic Action

The complete œuvre of the dark genius who revolutionized European painting — and remains as controversial 400 years after his death

Caravaggio, or more accurately Michelangelo Merisi da Caravaggio (1571–1610), was a legend even in his own lifetime. Celebrated by some for his naturalism and his revolutionary pictorial inventions, he was considered by others to have destroyed painting. Few other artists have provoked such controversy and so many contradictory interpretations right up to modern times.

Just in time for the Caravaggio year 2010, this work offers a comprehensive reassessment of Caravaggio's entire oeuvre, with a catalogue raisonné of his works. Five introductory chapters analyse his artistic career from his training in Lombard Milan and his triumphal rise in papal Rome, up to his dramatic final years in Naples, Malta and Sicily. The spotlight thereby falls upon the radical nature and innovative force of Caravaggio's art and its influence in all of Europe.

Our understanding of Caravaggio's work has been substantially broadened in recent decades by major exhibitions, restoration campaigns, new attributions and archival discoveries. The new catalogue raisonné offers a detailed overview of the artist's entire œuvre based on the latest research. Every painting is reproduced in large-scale format, with spectacular details that offer dramatic close-ups and set new standards in print quality. A new photographic campaign has been undertaken, enabling the smallest details to be reproduced on a large scale for the first time. They reveal all the more clearly Caravaggio’s virtuosity and his enormous ability to capture the viewer’s attention and to build a communicative bridge between the worlds of picture and viewer. Sequences of spectacular details grouped by subject allow us to experience Caravaggio’s ingenious rhetoric of looks and gestures and their theatrical staging in paint.

Source: http://www.taschen.com/pages/en/catalogue/art/all/00358/facts.caravaggio_the_complete_works.htm

Alexander McQueen: Νοσηρός και υπέρκομψος

Της Έφης Φαλίδα

Ο Αλεξάντερ Μακουήν δεν ήταν μία εύκολη περίπτωση κομψότητας. Αλλά ένας σχεδιαστής που έκανε «ζόρικη» μόδα. Οι γυναίκες που καταλάβαιναν τι εννοούσε με τα φαντασμαγορικά σώου του είναι δυναμικές και διαθέτουν μία έμφυτη θεατρικότητα. Με άλλα λόγια ο Μακουήν υπήρξε πολύ μοντέρνος για την εποχή του. Μας το δήλωσε με την τελευταία του φαντασμαγορική, φευγάτη συλλογή που παρουσίασε τον περασμένο Οκτώβριο στο Παρίσι. Ήταν ένα πάντρεμα τεχνολογίας και αναζήτησης της Χαμένης Ατλαντίδας που αποτυπώθηκε πάνω στα prints των ρούχων του.

Πριν λίγα χρόνια μας ξάφνιασε με τον έρωτα του για τις ηρωίδες των ταινιών του Χίτσκοκ. Ηταν απλά ένα καπρίτσιο του «Λη», όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του. Γιατί ήθελε να αποδείξει σε όσους αρνούνται να παραδεχτούν την αριστοτεχνικά στο κόψιμο γραμμή του, ότι γνωρίζει τις βασικές αρχές της ραφής σε τέτοιο βαθμό ώστε να παίζει μπάλα και στην ομάδα της Α’ εθνικής των μετρ της υψηλής ραπτικής.

Κι αφού τους αποστόμωσε με στενά ταγιέρ, κοντά σακάκια με μακριά στενά μανίκια, φορέματα όλο πένσες, κοψίματα στη μέση και έμφαση στις καμπύλες, επέστρεψε στον παλιό, νοσηρό και υπέρκομψο εαυτό του. Για να ασχοληθεί με τις περίεργες ιδέες του για τη μόδα. Ο Μακουήν είχε εμμονή με τη σεξουαλικότητα και τη έβγαζε στα ρούχα που σχεδιάζει. Άλλωστε έγινε διάσημος χάρη σε δύο πράγματα. Το πρώτο είχε να κάνει με το ταλέντο του να σκηνοθετεί παραστάσεις και όχι απλά να στήνει παρουσιάσεις μίας συλλογής με ρούχα. Το δεύτερο ήταν τα παντελόνια του με το κόψιμο χαμηλά στη μέση μέχρι την εμφάνιση του όρους της Αφροδίτης, που θα έλεγαν στη γλώσσα τους οι φετιχιστές των γυναικείων οπισθίων.

Μία τέτοια στυλιστική διάλεκτο φορτωμένη σεξ που θα μπορούσε να σηκώσει το ύφος των σταρ της ποπ κουλτούρας φυσικά και την κατάλαβε η Μαντόνα και ο Ντέηβιντ Μπάουι. Έτσι ο Μακουήν έγινε ο πατέρας αυτού του στενού σε ανδρική γραμμή παντελονιού που άλλαξε τη δυναμική των ερωτογενών περιοχών του γυναικείου σώματος. Και από το στήθος, το παιχνίδι του σέξυ σικ μεταφέρθηκε στην ακάλυπτη κοιλιά με τους γυμνασμένους κοιλιακούς. Ο Αλεξάντερ Μακουήν με ένα παντελόνι τοποθετήθηκε στη σειρά των ισχυρών παικτών της μόδας. Και οι συμπατριώτες του τον έχρισαν τέσσερις φορές Σχεδιαστή της Χρονιάς, ενώ η βασίλισσα της Αγγλίας τον έχρισε Αξιωματούχο της. Το στυλ του 21ου αιώνα τώρα πια βγαίνει και μέσα από τις δικές του προτάσεις.

Το ατίθασο αγόρι με την κακή αγγλική προφορά που μπήκε στο Central Saint Martins School of Art και στα αγγλικά παραδοσιακά ραφτάδικα της οδού Savile Raw πέτυχε τους στόχους του. Να ειρωνεύεται την παράδοση της κλασσικής κομψότητας της αγγλικής αριστοκρατίας και να την ανακατεύει με την πανκ αισθητική του. Μετά από μία σύντομη αλλά επεισοδιακή παραμονή στον οίκο Givenchy, με συνιδιοκτήτη του οίκου του τον όμιλο Gucci, ο Αλεξάντερ Μακουήν, προχώρησε στη συλλογή του χειμώνα 2007 και καταγοήτευσε το κοινό του. Μετά από αρκετές απλουστευμένες συλλογές, ο σχεδιαστής που λατρεύει τα εφφέ στα σώου του επέστρεψε με ένα παραμύθι πάνω στην πασαρέλα. Που το διηγήθηκαν γυναίκες ντυμένες σαν τη μεσαιωνική Λαίδη Μακβέθ καλυμένη με λευκά δαντελένια πέπλα, ρομαντικές υπάρξεις με σκοτσέζικα και τουήντ ταγιέρ πάνω στα οποία ο ταλαντούχος σχεδιαστής πρόσθεσε γούνινους γιακάδες και τα συμπλήρωσε με γούνινα καπέλα. Πήγε μάλιστα ακόμα πιο πίσω στο παρελθόν κι επισκέφθηκε τις σκοτσέζικες ρίζες της καταγωγής του για να τελειοποιήσει κάτι που είχε ξεκινήσει στα πρώτα βήματα της καριέρας του.

Ο Μακουήν πάτησε πάνω στα ίχνη της πρώτης του συλλογής, στις αρχές του ’90 την οποία είχε τιτλοφορήσει «Βιασμός στα Υψίπεδα» («Highland Rape») . Στο στυλ του τότε υπήρχε θυμός και αγριότητα στη μεταχείριση των υλικών. Στις επόμενες δουλειές του άφησε να ξεχυθεί ρομαντισμός και ποιητική διάθεση. Αυτή τη φορά οι ηρωίδες του έγιναν παραμυθένιες φιγούρες που περιπλανιούνται στις πεδιάδες και τα κάστρα της Σκοτίας φορώντας καρό φούστες με κρινολίνα, τουαλέτες διακοσμημένες με φτερά παραδείσιων πτηνών και σύνολα από μπροκάρ αντικέ υφάσματα που έμοιαζαν σαν ο Μακουήν να είχε κατεβάσει από τους τοίχους κάποιου παλιού πύργου. Στη ρεαλιστική πλευρά των συλλογών υπήρχαν μοναδικά πειστήρια του αδιαμφισβήτητου ταλέντου του στο εφαρμοστό κόψιμο των ρούχων. «Όλα περιστρέφονται γύρω από τη δύναμη των γυναικών», ήταν το μότο του.

ΤΑ ΝΕΑ, Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Happy Birthday Time (x2)

Τελικά, ο χρόνος κυλά πολύ γρηγορότερα απ' όσο οι άνθρωποι πιστεύουν. Πράγματα που φαντάζουν τόσο μακρινά έρχεται αυτή η στιγμή που τα καθιστά πια μια ανάμνηση -όχι απαραίτητα ευχάριστη- ωστόσο, μια ιδέα ή πράξη του παρελθόντος. Κι όμως, ορίζοντας την ίδια υποθετική έννοια του χρόνου σε διακριτά διαστήματα το μεγαλύτερο κομμάτι εξιστορεί το παρελθόν, μία ακαριαία σκηνή απαρτίζει το παρόν, ενώ το μέλλον είναι σίγουρα αγέννητο, μία αναγκαία διάσταση διευθετημένη από την αισιοδοξία ή τον πεσιμισμό του χαρακτήρα κάθε νοήμονος προσώπου.

Και η μεταβλητότητα; Ναι, τα πάντα αλλάζουν. Έτσι φημολογείται. Ιδέα, αξία, νοοτροπία, άυλες έννοιες που αναμφισβήτητα μεταβάλλονται με την ίδια ταχύτητα, όπως η στιγμή που πληκτρολογώ αυτό το κείμενο αποτελεί παρελθόν. Μάλλον αλλάζουν τα πάντα. Ακόμα και τα βάθρα που στήριξες έναν ολόκληρο κόσμο, τόσο στέρεο στην αρχή, προβάλλουν τις πρώτες ρωγμές. Ίσως να έπρεπε να γίνει χρήση άλλου υλικού. Πιθανόν τα θεμέλια να μη χρειάζονταν καν υποστήριξη. Αυτή ήταν, εντούτοις, η επιλογή. Θεωρήθηκε η κρίσιμη απόφαση για την ανέγερση του οικοδομήματος με τη μεγάλη νέον επιγραφή στην πρόσοψη "Τόλμη και Γοητεία". Αφενός τόλμη, διότι απαιτεί θάρρος να αρχίσεις την κατασκευή μιας ολόκληρης ζωής, γοητεία αφετέρου, γιατί τίποτα στη ζωή δε χαίρει χάρης και κομψότητας δίχως στυλ. Μερικά δεν αλλάζουν ποτέ. Ούτε η ειλικρίνεια ούτε η πίστη αποτελούν την καταλυτική ισχύ μεταβλητότητας. Μόνο η βούληση. Ισχυρή ή ασθενής. Ίσως να μην έχει σημασία.

Η τελική απορία είναι η διατήρηση εκείνου του παλιού υλικού ακόμα στο σπίτι. Πάντοτε υπάρχουν περιθώρια κατεδάφισης και οικοδόμησης ενός νεόδμητου κτιρίου ή ακόμα αγοράς μίας νέας έκτασης για μία νέα φωσφορίζουσα επιγραφή. Η πολυδάπανη ανακατασκευή ίσως να αποφευχθεί με την εξαφάνιση των ρωγμών. Τόσα υλικά επιδιόρθωσης εξάλλου κυκλοφορούν στο εμπόριο. Συμπέρασμα μέγα, λοιπόν, η επιπολαιότητα δεν είναι καλός σύμβουλος της μεταβλητότητας. Ποτέ μην ξεχνάς τις μνήμες που σου προσέφερε το παλιό σπίτι, οι οποίες, αν και ανήκουν χρονικά στο παρελθόν, είναι ικανές να τροφοδοτούν ακόμη το παρόν και να γεννούν το μέλλον.

Σήμερα η Χουακίνα γιορτάζει τα 3α της γενέθλια και ο Antoine αύριο γιορτάζει τα 19α

Remember me when you're the one who's silver screened
Remember me when you're the one you always dreamed
Remember me whenever noses start to bleed
Remember me, special needs

Just 19 and sucker's dream I guess I thought you had the flavour
Just 19 and dream obscene with six months off for bad behaviour

Remember me when you clinch your movie deal
And think of me stuck in my chair that has four wheels
Remember me through flash photography and screams
Remember me, special dreams

Just 19 this sucker's dream I guess I thought you had the flavour
Just 19 and dream obscene with six months off for bad behaviour
Just 19 and sucker's dream I guess I thought you had the flavour
Just 19 and dream obscene with six months off for bad behaviour

Remember me...

Madonna for Dolce&Gabbana

Η συνεργασία της βασίλισσας της pop με το διάσημο ιταλικό οίκο είναι γεγονός! Μετά από τη συνεργασία της με τον οίκο Louis Vuitton, η Madonna είναι το νέο πρόσωπο για τη διαφημιστική καμπάνια της Spring/Summer 2010 για την Dolce&Gabbana σε μία φωτογράφιση που πραγματοποιήθηκε στην καρδιά της Νέας Υόρκης -και όχι του Μιλάνου. Στις 6 Νοεμβρίου του περασμένου έτους ο φωτογράφος Steven Klein, εμφανώς επηρεασμένος από τον ιταλικό κινηματογράφο, αποκάλυψε πως η Madonna μπορεί να κάνει ακόμα και το πλύσιμο των πιάτων να φαίνεται εξίσου σέξυ!

Dolce&Gabbana's Spring/Summer ad campaign

"Η παρουσία της Madonna στη διαφημιστική καμπάνια είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα", δήλωσαν οι σχεδιαστές Domenico Dolce και Stefano Gabbana.

Whatever you do, do it with style!