Fra Angelico's Crucifixions

Ο μεγάλος ζωγράφος από τη Φλωρεντία έχει επιδείξει πολλά έργα με θέμα την Σταύρωση σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας. Ο Fra Angelico έχει συνδυάσει στο έργο του τη γοτθική παράδοση της Δύσης με τις ανανεωτικές τάσεις που αρχίζουν να κυριαρχούν στην Ιταλία του 15ου αιώνα. Μελετά εκ βάθρων τις νέες θεωρήσεις της προοπτικής στη ζωγραφική που πρώτος εισήγαγε ο Leon Battista Alberti, ώστε να καταλήξει σε ένα προσωπικό μνημειώδες στυλ με κύρια χαρακτηριστικά την κινητικότητα των μορφών σε φόντο απλό και απέριττο. Έτσι, προτιμά να δώσει έμφαση στα ζώντα πρόσωπα των έργων του με την πραγματικά αριστουργηματική χρήση των χρωμάτων στην απόδοση των βαθύτερων συναισθημάτων και εν προκειμένω του Θείου Δράματος. Όλα αυτά συντελούν στην αναγνώρισή του ως ενός από τους κορυφαίους της πρώιμης Αναγέννησης στην Ιταλία.

Crucifixion, c.1420
Tempera and gold on panel, 64 x 49 cm
Metropolitan Museum of Art, New York



Crucified Christ with the Virgin, St John the Evangelist and Cardinal Juan de Torquemada, 1440-42
Tempera and gold on panel, 88 x 36 cm
Fogg Art Museum, Harvard University, Cambridge


Crucifixion with the Virgin, John the Evangelist, and Mary Magdelene, 1419-20
Tempera and gold on panel, 64 x 38 cm
Private collection



Crucifixion with St Dominic, c. 1440-45
Fresco, 435 x 260 cm
Musée du Louvre, Paris



Crucifixion and Saints, 1441-42
Fresco, 550 x 950 cm
Convento di San Marco, Florence


Crucifixion and Saints (details)



Crucifixion with the Virgin, Mary Magdalene and St Dominic (Cell 25), 1441-42
Fresco, 176 x 136 cm
Convento di San Marco, Florence



Crucifixion with Mourners and Sts Dominic and Thomas Aquinas (Cell 37), 1441-42
Fresco, 213 x 165 cm
Convento di San Marco, Florence

Happy Birthday [Vol. 5]

Πέρασαν 5 ολόκληρα χρόνια από τη δημιουργία της Χουακίνα και εκείνα τα 15χρονα μεγαλώνουν και συνεχίζουν να μεγαλώνουν...
Ας είμαστε, λοιπόν, πιο αισιόδοξοι και χαρούμενοι -όσο μπορούμε μέσα σ' αυτές τις κοινωνικές συνθήκες των ημερών- με τα ευφάνταστα σχέδια του Marc Johns:

[αύριο έχω κι εγώ γενέθλια για να μη ξεχνιόμαστε*]


the paper crown made him feel bettter


If you can read this it is probably windy


You should wear something that matches your antlers


man wearing a booga wooga tshirt


Delusional paper towel tube


you stole my thunder, but I stole your lightning


compliments instead of drab music when you're on hold


long ears made him happy

Source: Marc Johns

Niki de Saint Phalle και Μετα-μοντερνισμός

Η Niki de Saint Phalle αποτελεί σίγουρα γνωστή φιγούρα του Μετα-μοντερνισμού. Παριζιάνα, γεννημένη το 1930, μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη σύμφωνα με τις αξίες του Oldfields School από το οποίο και αποφοίτησε το 1947. Έχαιρε ήδη από τη δεκαετία του '50 διεθνούς φήμης, άλλωστε μέχρι το 1956 είχε πραγματοποιήσει πάνω από 60 ατομικές εκθέσεις τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Η.Π.Α. χάρη στο έμφυτο ταλέντο και τον πολυπρισματικό της χαρακτήρα. Το '60 συνεργάζεται με τον Jean Tinguely και γίνονται εραστές. Το 1971 επισημοποιούν το δεσμό τους με γάμο, αν και χωρίζουν 2 χρόνια αργότερα χωρίς ωστόσο ποτέ να πάρουν διαζύγιο.

Δύο χαρακτηριστικά γλυπτά της:

Εύα, 1968
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη

Αδάμ, 1958
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη

Πηγή των 2 έργων: ΜΜΣΤ

Τόσο η Niki de Saint Phalle όσο και ο Jean Tinguely ανήκουν στο κίνημα του Νέου Ρεαλισμού ή αλλιώς του Ρεαλισμού που ακολούθησε το Μοντερνισμό (Μετα-μοντέρνος Ρεαλισμός). Οι αξίες των μετα-μοντέρνων είναι διαφορετικές. Δεν περιορίζονται μόνο στην άρνηση των αισθητικών αξιών, αλλά εισάγουν την Τέχνη σε μια νέα πραγματικότητα, συμπληρώνοντας τα μανιφέστα των Ντανταϊστών των περασμένων δεκαετιών. Η Τέχνη ισούται με τη Ζωή. Θεωρούν ότι η εφημερότητα πρέπει να χαρακτηρίζει το έργο τους, γι' αυτό παρουσιάζονται νέα δεδομένα, καινοτόμα και πρωτοποριακά. Στο εικαστικό έργο εισβάλλουν δύο έννοιες ασύμβατες με την διακοσμητική Τέχνη του τοίχου, ο χώρος και ο χρόνος. Ο χώρος με τη μορφή των γνωστών πλέον εγκαταστάσεων (installations) και ο χρόνος με τη δράση (performance), η οποία μετατρέπεται σε επεισόδιο ανοικτής έκβασης (happening), όταν εκτός από τον καλλιτέχνη συμμετέχει και το κοινό. Έτσι, ο Μετα-μοντερισμός, τον οποίο συνεχίζουμε να βιώνουμε ακόμη και σήμερα, αρνήθηκε τα μοντέρνα κινήματα των αρχών του 20ου αιώνα, επανέφερε τη θεματική στο καλλιτεχνικό έργο και οικειοποιήθηκε τον πραγματικό χώρο. Ο θεατής πλέον μπορεί να συμμετάσχει στην ίδια την έκθεση ή ακόμη να λάβει μέρος στη δημιουργία του έργου. Ο Γερμανός Joseph Beuys είπε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλλιτέχνες, ενώ ο Αμερικανός Allan Kaprow, γνωστός για τα happenings του, ότι η Τέχνη είναι ένα με τη Ζωή, φράσεις-κλειδιά του κινήματος.Τέκνα του Νέου Ρεαλισμού είναι ο Μινιμαλισμός και η Εννοιακή Τέχνη.

Εδώ η περίφημη ανοικτή δράση του 1961. Ο Jean Tinguely καταστρέφει το ίδιο του έργο με μία έκρηξη -δήλωση της εφημερότητας- στο κοινό που παρακολουθεί. Η Niki de Saint Phalle στο περίφημο "Shooting Painting" χρωματίζει ένα λευκό επίπεδο έμμεσα με τη χρήση ενός όπλου κι αυτή ενώπιον του κοινού.




Τελικά, πόσο υπηρέτησαν οι μετα-μοντέρνοι ρεαλιστές τις αξίες τους; Η εφημερότητα καταργήθηκε με τις αναδρομικές εκθέσεις που διοργανώνονταν με τη δική τους στήριξη στα μεγάλα μουσεία. Η Τέχνη τους πήρε αξία και πωλήθηκε, ενώ αποδείχθηκε πως Τέχνη και Ζωή δε συμβαδίζουν, όπως πρέσβευαν, αν κρίνουμε ότι οι ίδιοι αυτοί δεν άσκησαν παρά μόνο την καλλιτεχνική τους ιδιότητα...

Belinda

Thanks to these lonesome vales,
these desert hills and dales,
so fair the game, so rich the sport,
Diana's self might to these woods resort.

Antonio del Pollaiuolo, Apollo and Daphne c. 1470-80
Tempera on wood, 30 x 20 cm
National Gallery, London

The Beast within

Ἰδοὺ ἔρχεται μετὰ τῶν νεφελῶν,
καὶ ὄψεται αὐτὸν πᾶς ὀφθαλμὸς
καὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν,
καὶ κόψονται ἐπ' αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς.

...

Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν·
καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης·
Ἰδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων,
καὶ σκηνώσει μετ' αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται,
καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς μετ' αὐτῶν ἔσται,
καὶ ἐξαλείψει ἀπ' αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν,
καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι,
οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι·
ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον

...

ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν.
ὁ νικῶν, ἔσται αὐτῷ ταῦτα,
καὶ ἔσομαι αὐτῷ Θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι υἱός.

τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις
καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι
τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ

This is the last time

Sometimes love is not enough
and the road gets tough
I don't know why...

*Lana Del Rey - Born to die