April 14, 2009

The Crucifixion


Giotto di Bondone, Crucifixion c. 1330
Tempera on wood, 39 x 26 cm
Musées Municipaux, Strasbourg



Andrea Mantegna, Crucifixion 1457-59
Tempera on panel, 67 x 93 cm
Musée du Louvre, Paris



Hieronymus Bosch, Crucifixion with a Donor c. 1480-85
Oil on oak, 74,7 x 61 cm
Musées Royaux des Beaux-Arts, Brussels



Sandro Botticelli, Crucifixion c. 1497
Tempera on canvas, 73,5 x 50,8 cm
Fogg Art Museum, University of Harvard, Cambridge



Giovanni Bellini, Crucifixion 1501-03
Oil on panel, 81 x 49 cm
Private collection



Raphael, Crucifixion (Città di Castello Altarpiece) 1502-03
Oil on wood, 281 x 165 cm
National Gallery, London



Lucas Cranach the Elder, Crucifixion 1503
Pine panel, 138 x 99 cm
Alte Pinakothek, Munich



Matthias Grünewald, The Crucifixion c. 1515
Oil on wood, 269 x 307 cm
Musée d'Unterlinden, Colmar



Titian, Crucifixion c. 1555
Oil on canvas, 214 x 109 cm
Monastero di San Lorenzo, Sacristia, Escorial



El Greco, The Crucifixion 1596-1600
Oil on canvas, 312 x 169 cm
Museo del Prado, Madrid



Pieter Pauwel Rubens, The Crucified Christ 1610-11
Oil on canvas, 219 x 122 cm
Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, Antwerp



Diego Rodriguez de Silva y Velazquez, Christ on the Cross 1632
Oil on canvas, 248 x 169 cm
Museo del Prado, Madrid



Pierre Paul Prud'hon, Crucifixion 1822
Oil on canvas, 278 x 166 cm
Musée du Louvre, Paris



Edgas Degas, The Crucifixion (after Mantegna) 1861
Oil on canvas
Musee des Beaux-Arts de Tours



Thomas Eakins, The Crucifixion 1880
Oil on canvas, 244 x 137 cm
Philadelphia Museum of Art



Paul Gauguin, The Yellow Christ 1889
Oil on canvas, 92.1 x 73.4 cm
Albright-Knox Art Gallery, Buffalo, New York



Odil Redon, Christ on the Cross 1910
Oil on cardboard, 27 x 47 cm
Musée d'Orsay, Paris



Emil Nolde, Crucifixion 1912
Oil on canvas, 220.5 x 193.5 cm
Nolde-Stiftung Seebull



Franz von Stuck, Crucifixion 1913
Tempera on canvas
Museum der bildenden Kunste, Leipzig



Robert Spencer, Crucifixion 1931
Oil on canvas, 76.2 x 91.44 cm
Private collection



Marc Chagall, White Crucifixion 1938
Oil on canvas, 153 x 140 cm
The Art Institute of Chicago



Salvador Dali, Crucifixion (Hypercubic Body) 1954
Oil on canvas, 194.5 x 124 cm
Metropolitan Museum of Art, New York

19 σχόλια/comments:

Antoine said...

Η Σταύρωση...

Lorelei Am Rhein said...

Το Μαρτύριο!
Καλό απόγευμα!

Antoine said...

Χαίρομαι που σε βλέπω ενεργή!
Καλό απόγευμα, φιλότεχνή μου Lucy!

scalidi said...

Μπήκατε στο κλίμα των ημερών. Καλή Ανάσταση σε όλους σας! Να περάσετε πανέμορφα. Σε ένα μήνα περίπου θα ανέβω πάνω, ελπίζω να σας δω :)

Σ.Π.Ρ. said...

Ψηφίζω μπος, μαντένια, γκογκέν, νόλντε. Καταψηφίζω τζότο, νταλί και γκρέκο! Δε φαντάζομαι να περίμενες κάτι άλλο από μένα :D

Antoine said...

scalidi,

Καλή Ανάσταση και εννοείται πως θα τα πούμε και από κοντά!

Antoine said...

Σ.Π.Ρ.,

Με έχει συγκλονίσει αυτή η Σταύρωση του Νόλντε. Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα πραγματικό αριστούργημα! Έχει αποδώσει με ένα μοντερνισμό την τραγικότητα των αναγεννησιακών.

Καταψηφίζω κ ιεγώ το Νταλί. έχουμε κάνει άπειρες συζητήσεις γι' αυτόν... Διαφωνώ μόνο για τον Τζότο. Ήταν ο πρώτος της Αναγέννησης, ο πρώτος κορυφαίος!

Subtitle said...

Καταπληκτική συλλογή. Νομίζω ότι δεν μπορω να διαλέξω αν προτιμώ απεικονίσεις με το κεφάλι του Χριστού να κοιτάει προς τον ουρανό ή να είναι γερμένο προς τα κάτω.
Το πρώτο μου φαίνεται πιο ανθρώπινο, το δεύτερο πιο γαλήνιο (ότι ολοκλήρωσε την αποστολή του).
Είναι μέρες διλλημάτων,ε...;
Καλή Ανάσταση!

Antoine said...

Καημέ,

Προτιμώ το κεφάλι να κλίνει προς τη γη. Μου προσδίδει την εντύπωση της συγκατάθεσης στο πάθος. Εξάλλου -για να μιλήσουμε και ιστορικά- στη βυζαντινή ζωγραφική ο Χριστός απεικονιζόταν με κεκλιμένη την κεφαλή. Μπορείς να παρατηρήσεις ότι και στην Πρώιμη Αναγέννηση το αυτό συμβαίνει.

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η ζωγραφική υπάκουε σε γενικότερους κανόνες που θέσπιζε η εκκλησία, ώστε να εναρμονίζεται με τις γραφές. Γι' αυτό, εξάλλου, η ζωγραφική ήταν μορφή θεολογίας. Με την πάροδο των αιώνων οι καλλιτέχνες άρχισαν να αποχωρούν από αυτό το πλαίσιο. Με λίγα λόγια η τέχνη εξελίχθηκε.

Σ.Π.Ρ. said...

Ο Τζότο για μένα δεν είναι απλά αδιάφορος- είναι ενοχλητικός! Δε θα ξεχάσω το λάθος που έκανα να πάω σε αναδρομική! Από τα μεγαλύτερα λάθη! Αναδρομική αυτού και Lorenzo di Monaco, αν δεν κάνω λάθος. Ευτυχώς που υπήρχαν πιο φωτεινά μυαλά από αυτόν, έστω και λίγο μεταγενέστερα!

Στην 7ήμερη στη Βαρκελώνη η ξεναγός δεν ασχολούνταν με τέχνες. Παρόλα αυτά ήθελε να το παίξει έξυπνη και, έτσι, στο μουσείο του Νταλί στο Φιγκέρες( μία μικρή πόλη έξω από τη Βαρκελώνη) αποφάσισε να μας ξεναγήσει. Μας έδειχνε, λοιπόν, την προσωπική συλλογή του μαλάκα και έπεσε σε ένα Μονέ και ακριβώς δίπλα είχε ένα Νόλντε. Δίπλα σε κάθε πίνακα είχε μια τεράστια πλακέτα με το όνομα του καλλιτέχνη- τόσο μεγάλη που υπέθεσα ότι στο μουσείο πραγματοποιούνταν κάθε χρόνο το διεθνές συμπόσιο πρεσβυωπίας. Μας δείχνει, λοιπόν, τους πίνακες και λέει '' Κι εδώ έχουμε δύο Πικάσο, βεβαίως! Εύκολα το αντιλαμβάνεται κανείς από την τεχνοτροπία. Είναι κυβική.'' Προσέχεις; Ούτε καν κυβιστική!
Για να μη θυμηθώ ότι εγώ της έδινα οδηγίες για το πώς να πάμε στο μουσείο Πικάσο!
Η γνωστή και μη εξαιρετέα κυρία Κοτολέτα! Όνομα με σημειολογία!

magdalini36 said...

Antoine,...συγχαρητήρια!!!...δεν θα μπορούσα να φανταστώ πληρέστερη και πιό ενημερωμένη συλλογή γιά το θέμα που επέλεξες!...
Κι εμένα με είχε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα ο Νόλντε (τον λατρεύω!!) αλλά βλέπω και κάποιους που δεν τους ήξερα από Stuck,Redon (που επίσης υπεραγαπώ)...
Θα συμφωνήσω γιά τον Giotto...με γαληνεύει τόσο πολύ...

Antoine said...

Σ.Π.Ρ.,

Γιατί δε θεωρείς το Τζότο φωτεινό μυαλό! Δε θέλω να επεκταθούμε σε μία ατέρμονη συζήτηση, αλλά ο Τζότο ήταν η αρχή. Έθεσε τα θεμέλια στη νέα αρχή της Αναγέννησης και προσέφερε άριστα στην Τέχνη. Έχεις μια κακή εμμονή με τα θρησκευτικά θέματα και δεν επικροτώ.

Θα αφήσω ασχολίαστη τη μορφωμένη ξεναχό. Θυμάμαι που μου διηγούσουν το περιστατικό πέρσι το καλοκαίρι...

Antoine said...

magdalini36,

Λατρεύω τους εξπρεσιονιστές! Και κατατάσσω το Νόλντε σε μια κατηγορία μεγάλων καλλιτεχνών που αδιαμφισβήτητα δεν αρκέσθηκαν μόνο στην αποτύπωση όσων διδάχθηκαν, αλλά αναζήτησαν το νέο.
Αγαπώ το συμβολισμό ως κίνημα και συνεπώς και τον Franz von Stuck.

CARPE DIEM said...

Καλό Πάσχα σε όλη την παρέα!!!Υπέροχοι οι εξπρεσιονιστές, θα συμφωνήσω απόλυτα..

Antoine said...

Carpe diem,

Επί μία εμβομάδα ανταλλάσσουμε συνεχώς ευχές για Καλό Πάσχα!

Μαρίνα said...

αύριο είναι η Σταύρωση...

evaggelia-p said...

Εξαιρετική συλλογή για ένα δύσκολο θέμα. Ξεχωρίζω περισσότερο τους Raphael, Titian, Greco και Rubens, ως πιο δυνατοί στην απόδοση, ο καθένας με τον τρόπο του.

Ευχές, να τα περάσεις καλά :)

Antoine said...

evaggelia-p,

Το σημαντικότερο είναι τα προσέξουμε πως για μία και μόνο σκηνή παγκοσμίως γνωστή, τη σταύρωση, έχουν φιλοτεχνηθεί αμέτρητοι πίνακες από καλλιτέχνες με διαφορετικά ερεθίσματα και τεχνοτροπίες.
Αύριο ακολουθεί η σειρά με την αποκαθήλωση.

sot said...

Δε χρειάζεται να πω πόσο μου άρεσε η ανάρτηση :)

Categories