Italian Renaissance

Michelangelo, Η Δημιουργία του Αδάμ, 1508 – 1512
Νωπογραφία, Θόλος της Καπέλλα Σιξτίνα.

Μία από τις διασημότερες θρησκευτικές σκηνές της Βίβλου, η Δημιουργία του Αδάμ, αποτελεί μέρος της ζωγραφικής σύνθεσης του θόλου του παρεκκλησίου του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη. Ο Μιχαήλ Άγγελος βασίζει το έργο του στο δυναμισμό των διαγωνίων.

Το υπέροχα σχεδιασμένο σώμα του πρωτόπλαστου Αδάμ θυμίζει ποτάμιους θεούς στις γωνίες των αετωμάτων των αρχαίων ελληνικών ναών. Ωστόσο, το αδρανές του κορμί αφυπνίζεται με το σπινθήρα της ζωής που μεταδίδει ορμητικά ο Θεός με το πλησίασμα των δακτύλων.

Albrecht Dürer, Αυτοπροσωπογραφία με γούνινο παλτό, 1500
Ελαιογραφία σε ξύλο, Παλαιά Πινακοθήκη, Μόναχο.

Η σχολαστική ακρίβεια στην απόδοση του βλέμματος παραπέμπει στη «δημιουργική μελαγχολία» που χαρακτηρίζει την καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία: μια στάση που αποκαλύπτει ένα είδος απόγνωσης η οποία συνδέεται από τη μια πλευρά με την επίγνωση της αποστολής του καλλιτέχνη και από την άλλη με το φόβο ότι θα έχανε την έμπνευσή του. Η υπερβατική σκέψη του Ντίρερ χαρακτηρίζει όλη τη νεανική περίοδο δημιουργίας του.

Raffaello, Η Σχολή των Αθηνών, 1509 – 1510
Νωπογραφία, πλάτος 7,70 μέτρα. Αίθουσα των Υπογραφών, Βατικανό, Ρώμη.

Ο Ραφαήλ οδηγεί τη σύνθεσή του στην τελειότητα. Η προοπτική γίνεται το ορατό σύμβολο της νοητής ιεραρχίας του πνεύματος. Οι Έλληνες φιλόσοφοι αντιπροσωπεύουν τις επτά ελεύθερες τέχνες. Ο ζωγράφος, όμως, θέλοντας να αφήσει το προσωπικό του στίγμα στη μεγαλειώδη αυτή σύνθεση, προσωποποίησε τη Ζωγραφική απεικονίζοντας το πρόσωπό του στο ίδιο του το έργο (δεύτερος από δεξιά). Οι αρχαίοι φιλόσοφοι συνυπάρχουν με τους σύγχρονους του καλλιτέχνη, ενώ ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης προεξάρχουν σ’ αυτήν την υπερχρονική ανθρωπιστική σύνοδο.

Leonardo Da Vinci, Η κυρία με την ερμίνα «Τσετσίλια Γκαλλεράνι», περ. 1484.
Ελαιογραφία σε ξύλο, 54 x 40 εκ., Εθνικό Μουσείο, Κρακοβία.

Οι πρωτοπόρες τεχνικές του Ντα Βίντσι της φωτοσκίασης διαφαίνονται στο πορτρέτο της νεαρής Καικιλίας. Η ερμίνα είναι σύμβολο αγνότητας. Επίσης, αποτελεί ένα από τα εμβλήματα στο οικόσημο του Λουδοβίκου Σφόρτσα, δούκα του Μιλάνου και εραστή της κοπέλας. Η νεαρή Τσετσίλια, της οποίας τα χαρακτηριστικά είναι σαφώς εξιδανικευμένα, αποτελεί ένα από τα ξακουστότερα έργα του πολυσυζητημένου ζωγράφου.

Michelangelo, Πιετά (Θρήνος), 1498 – 1499
Μάρμαρο, Βασιλική του Αγίου Πέτρου, Ρώμη.

Ένα σχετικά πρώιμο έργο του Μιχαήλ Άγγελου καταδεικνύει αναμφισβήτητα το ταλέντο του και το πάθος του για την τέχνη του. Εκπλήσσει το γεγονός ότι ο καλλιτέχνης έφθασε την απόλυτη κλασική τελειότητα. Η Παναγία παραμένει αειπάρθενος, ανέγγιχτη από το χρόνο και τον πόνο, ενώ ο Χριστός είναι γαλήνιος και νέος, μία πρωτοτυπία του Μιχαήλ Άγγελου που παρουσιάζει το Θεάνθρωπο με χαρακτηριστικά αρχαίου θεού, όμοιου με τον Απόλλωνα.

Source: Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, Ιταλική Αναγέννηση - Τέχνη και Κοινωνία - Τέχνη και Αρχαιότητα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA