Βυζάντιο: Ιστορία και Τέχνη

Ιστορία

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ «ΝΙΚΑ»

Τον Ιανουάριο του 532 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη ξέσπασε η στάση του «Νίκα», όπως ονομάζεται, ως ένδειξη διαμαρτυρίας του λαού για την καταπίεση και τη διαφθορά της άρχουσας τάξης. Μεγάλο μέρος της πόλης παραδόθηκε στις φλόγες και όταν πλέον οι καταστάσεις οξύνθηκαν, ο Ιουστινιανός συγκάλεσε συμβούλιο εκδηλώνοντας την επιθυμία να εγκαταλείψει τη Βασιλεύουσα. Τελευταία στιγμή όμως η αυτοκράτειρα Θεοδώρα εξέφρασε με πάθος την πίστη πως όφειλαν να παραμείνουν στο παλάτι και να αντιμετωπίσουν την εξέγερση ως βασιλείς. Χάρη σ’ αυτήν ο Ιουστινιανός αποφάσισε να καταπνίξει την επανάσταση, η οποία είχε διάρκεια έξι ημέρες, σφαγιάζοντας στο ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης πάνω από 30.000 πολίτες. Ο Ιουστινιανός κατέστη πανίσχυρος, ενώ παράλληλα η αυτοκρατορική εξουσία ενισχύθηκε αισθητά.

«... ἀνθρώπῳ μὲν γὰρ ἐς φῶς ἥκοντι τὸ μὴ οὐχὶ καὶ νεκρῷ γενέσθαι ἀδύνατον, τῷ δὲ βεβασιλευκότι τὸ φυγάδι εἶναι οὐκ ἀνεκτὸν. Μὴ γὰρ ἂν γενοίμην τῆς ἁλουργίδος ταύτης χωρίς, μηδ’ ἂν τὴν ἡμέραν ἐκείνην βιῴην, ἐν ᾗ με δέσποιναν οἱ ἐντυχόντες οὐ προσεροῦσιν. Εἰ μὲν οὖν σώζεσθαί σοι βουλομένῳ ἐστίν, ὦ βασιλεῦ, οὐδὲν τοῦτο πρᾶγμα. Χρήματα γάρ τε πολλά ἐστιν ἡμῖν, καὶ θάλασσα μὲν ἐκείνη, πλοία δὲ ταῦτα. Σκοπεῖ μέντοι μὴ διασωθέντι ξυμβήσεταί σοι ἥδιστα ἂν τῆς σωτηρίας τὸν θάνατον ἀνταλλάξεσθαι. Ἐμὲ γάρ τις καὶ παλαιὸς ἀρέσκει λόγος, ὡς καλὸν ἐντάφιον ἡ βασιλεία ἐστί».

«... κάθε άνθρωπος που είδε το φως της ημέρας αργά ή γρήγορα θα πεθάνει, όμως ένας αυτοκράτορας δεν θα ήταν ανεκτό να γίνει φυγάς. Μακάρι να μην βγάλω ποτέ την αυτοκρατορική πορφύρα, ούτε να δω την ημέρα εκείνη όπου δεν θα με αποκαλούν πια με τον τίτλο μου. Αν εσύ βέβαια, βασιλιά μου, θέλεις να σωθείς, μπορείς να το κάνεις. Γιατί και χρήματα πολλά έχεις και η θάλασσα είναι εκεί μαζί με τα πλοία. Αν όμως σκέφτεσαι να μη διασωθείς ανταλλάσσοντας τη σωτηρία με το θάνατο, σου αρμόζουν τα καλύτερα. Όσο για μένα, θα μείνω πιστή στο αρχαίο ρητό: η βασιλεία είναι το ευγενέστερο σάβανο».

Προκόπιος, Ὑπὲρ τῶν πολέμων, 1, 24, 33.

Οι αυτοκράτορες και αυτοκράτειρες στην Τέχνη

Powered by eSnips.com

28 Οκτωβρίου 1940

Ναι ρε και παρέλαση κάναμε...

Γράμμα σέ αδελφή

Κάπου στό Μέτωπο 29/11/40

Αδελφούλα μου,

Ο Θεός σέ φώτισε καί μέσα στό δέμα πού μού στείλατε, έβαλες τά πέντε κείνα μανταρίνια ... Μόλις τάνοιξα κι' αντίκρυσα τόν κίτρινο θησαυρό τού νησιού μας, δάκρυσα ... Τά καθάρισα, τά χώρισα σέ φέτες καί τά φάγαμε μέ τ' άλλα φανταράκια τής διμοιρίας μου.

Σέ βεβαιώ πώς ούτε τά τσοφλάκια δέν πετάξαμε ...

Αδελφούλα μου, σωστό βάλσαμο ήταν γιά τίς διψασμένες ψυχές μας. Λές καί πήραμε νέες δυνάμεις ... Αδελφούλα μου, νικούμε παντού! Η Παναγία, ολοζώντανη, μάς ακολουθεί. .. Παρακαλείτε καί σείς όσο μπορείτε γιά τήν σύντομη τελική νίκη!

Γειά σου Αδελφούλα μου

(Τό παρόν είναι ένα μέρος τής επιστολής)

Εφ. Η Πρόοδος, 17.12.1940

(«Μαρτυρίες ’40-’41» τών Κ. Χατζηπατέρα & Μ. Φαφαλιού, σελ. 27)

-240)

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ 1940!

Θεσσαλονίκη, 23 Φεβρουαρίου 1941

Αγαπημένη μου Ειρήνη,

θαυμαστό ανοιξιάτικο δειλινό μάς βρήκε στούς δρόμους τής Θεσσαλονίκης, ή μάλλον στήν προκυμαία της, μέ τούς άπειρους περιπατητές της. Μπροστά, η απέραντη θάλασσα καί καράβια πολλά σ' όλα τά χρώματα καί τά μεγέθη’ στό τέρμα τού δρόμου μας, ο καμουφλαρισμένος Λευκός Πύργος’ μάς θυμίζει, μαζί μέ τό χακί τών φαντάρων μας, τόν πόλεμο. Τά χρώματα τών πέρα βουνών καί τής θάλασσας από στιγμή σέ στιγμή αλλάζουν. Δέν κουβεντιάζουμε, παρατηρούμε καί προχωρούμε μέ σταθερό βήμα, ενώ ο αέρας ανεμίζει τίς κάπες μας. Πρίν φθάσομε στό τέρμα τού δρόμου μας, στρατιωτικό βήμα ακούγεται μαζί μέ ταμπούρλα. Βιαζόμαστε. Η στρατιωτική μπάντα βρίσκεται μπροστά στόν Λευκό Πύργο.

Είναι η ώρα τής υποστολής τής Σημαίας.

Πλησιάζομε καί στεκόμαστε σέ προσοχή. Τό σιωπητήριο ... Όλα τά μάτια καρφωμένα στό λευκό καί γαλάζιο αυτό «πανί», παρακολουθούν μέ δέος τήν μυσταγωγία. Τί δέν κλείνει μέσα του τό σύμβολο αυτό!

Τήν Ελλάδα μας, σ' όλη τήν αίγλη περασμένων καί μελλούμενων καιρών, τήν Ελλάδα, όπως πάντα τήν θέλαμε καί πιστεύαμε πώς είναι. Πίστη καί δύναμη καί θέληση γεμίζομε στό αντίκρυσμά της. Καί οι γιγαντομαχίες, πέρα στά άξενα Αλβανικά βουνά αυτή τήν ώρα, παίρνουν ένα παράξενο χρώμα στά μάτια μας, τά έκπληκτα ωσάν παιδιού, στά μάτια πού βλέπουν τώρα πιά, πιό πέρα απ' τούς ορατούς ορίζοντες. Καί ο μύθος τής αρχαίας Ελλάδος καί τού '21, ο μύθος τής αήττητης Ελληνικής Ψυχής καί τής άφθαστης ορμής της μπροστά στήν ύλη, περνά μπροστά μας. Περήφανες αισθανόμαστε γιά τά παλληκάρια μας, γιά μάς τίς ίδιες.

Η Σημαία κατέβηκε, οι στρατιώτες φεύγουν μέ βήμα, τούς ακολουθούμε σάν αυτόματα.

Αλησμόνητο δειλινό ... ώρες αξέχαστες στήν λατρευτή Μακεδονική γή, τήν γή πού κλείνει τόσο έντονα τήν ιδέα τής ελευθερίας, τήν γή τήν ποτισμένη καί παρμένη μέ αίμα ηρώων!

Σέ σένα απόψε, γράφω όλα αυτά, γιατί βαθειά, ένοιωσα τήν ανάγκη νά τά πώ σ' έναν φίλο.

Μαρίκα Στρομπούλη

Αρχείον Ειρήνης Καλλιγά

(«Μαρτυρίες ’40-’41» τών Κ. Χατζηπατέρα & Μ. Φαφαλιού, σελ. 239-240)

Πίνακες του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco)

Ο διαμερισμός των ιματίων του Χριστού, 1583 - 1584
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 165 x 99 εκ.
Παλαιά Πινακοθήκη, Μόναχο

Η ανάθεση αυτού του πίνακα στο Δομήνικου Θεοτοκόπουλο, που προοριζόταν για τον καθεδρικό ναό του Τολέδου, οφειλόταν στον κληρικό ντον Ντιέγκο ντε Καστίγια. Η σύνθεση είναι τελείως ασυνήθιστη, χωρίς προοπτική, θυμίζοντας έντονα τη βυζαντινή ζωγραφική, τέχνη που είχε σπουδάσει ο ζωγράφος στην Κρήτη. Μέσα σε ένα συνονθύλευμα ανθρώπων, σχεδόν ενοποιημένο από την ομοιομορφία των χρωμάτων, ο Χριστός φωτίζεται φορώντας έναν κόκκινο χιτώνα τον οποίο ένας χυδαίος άνδρας στα αριστερά ετοιμάζεται να τραβήξει. Η απογύμνωση του Χριστού αποτελεί σπάνιο θέμα στη χριστιανική εικονογραφία. Το επεισόδιο δεν αναφέρεται στα τέσσερα αναγνωρισμένα ευαγγέλια, αλλά συμπεραίνεται ότι συνέβη από το εδάφιο σχετικά με τους στρατιώτες που έπαιξαν στα ζάρια το χιτώνα του Χριστού. Το επεισόδιο αυτό καθαυτό περιγράφεται στο απόκρυφο ευαγγέλιο του Νικοδήμου. Το 1587 η αξία του πίνακα εκτιμήθηκε στα 227 δουκάτα, αλλά ο καλλιτέχνης είχε ζητήσει 880 ως αμοιβή (σκηνή που διαδραματίζεται και στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή). Οι παραγγελιοδότες προσπάθησαν να μειώσουν την τιμή, επειδή ο ζωγράφος δεν ακολούθησε πιστά την ευαγγελική περικοπή και προσέθεσε στο Γολγοθά τις τρεις Μαρίες στα αριστερά του έργου.

Η κηδεία του κόμη του Οργκάθ, 1586 - 1588
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 480 x 360 εκ.
Εκκλησία του Αγίου Θωμά, Τολέδο

O πίνακας περιλαμβάνει δύο διακριτές περιοχές. Στο κάτω μέρος της σύνθεσης απεικονίζεται η κηδεία του κόμη, ενώ στο άνω μέρος, που συμβολίζει τον παράδεισο, η ψυχή του μεταφέρεται από έναν άγγελο, έχοντας πάρει τη μορφή ενός παιδιού. Σύμφωνα με ένα θρύλο, τη στιγμή της ταφής τού κόμη εμφανίστηκαν ως εκ θαύματος ο Άγιος Στέφανος και ο Άγιος Αυγουστίνος. Έχει υποστηριχθεί πως ορισμένες μορφές του πίνακα απεικονίζουν επιφανείς προσωπικότητες του Τολέδου. Ειδικότερα, μία από τις μορφές στη δεξιά πλευρά του πίνακα ταυτίζεται με τον Αντόνιο δε Κοβαρούμπιας, συγκρίνοντας με την προσωπογραφία του, την οποία φιλοτέχνησε ο Θεοτοκόπουλος το 1600.

Source: Wikipedia

Οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος, 1587 - 1592
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 121 x 105 εκ.
Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη

Το έργο μπορεί να ενταχθεί στο γενικό πλαίσιο του καλλιτέχνη ζωγραφικής των Αποστόλων (δείτε The Apostles) κατά την παραμονή του στο Τολέδο, αν και παρουσιάζονται δύο Απόστολοι μαζί. Ο πίνακας είναι αριστουργηματικός. Οι μορφές των Αποστόλων εικονίζονται από τη μέση και πάνω και έντονα χρώματα ξεχωρίζοντας από το σκουρόχρωμο φόντο. Η εικονογραφία των μορφών υπακούει στα παραδοσιακά πρότυπα, αν και ο ζωγράφος εισάγει καινοτομίες.

Η παράμερη και υποταγμένη στάση του Αγίου Πέτρου στα αριστερά, καθώς και το υποχωρητικό βλέμμα του, έρχονται σε αντίθεση με τη δυναμικότητα του Αγίου Παύλου, ο οποίος εικάζεται πως πρόκειται για προσωπογραφία του Θεοτοκόπουλου. Ο Άγιος Πέτρος κρύβει το έμβλημά του, το κλειδί, σύμβολο της εξουσίας που του είχε δώσει ο Χριστός. Ο Άγιος Παύλος ακουμπάει το χέρι του πάνω στο βιβλίο, πράγμα που δείχνει τη δύναμη της πειθούς των επιστολών του.

Η Εκδίωξη των εμπόρων από το ναό, 1600
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 106 x 130 εκ.
Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές του θέματος. Το ευαγγελικό επεισόδιο απεικονίζεται από το ζωγράφο ως προαναγγελία της Έσχατης Κρίσης. Ο Χριστός, με μια δυναμική χειρονομία, διαχωρίζει τους αμαρτωλούς στα αριστερά και τους εκλεκτούς στα δεξιά. Ο διαχωρισμός επιτυγχάνεται με την παλαδιανή αρχιτεκτονική του βάθους. Ο Χριστός τοποθετείται μπροστά από την αψίδα της πύλης, ενώ τα ανάγλυφα μεταξύ των κιόνων αντιστοιχούν στις δύο πλευρές της σύνθεσης. Στα δεξιά η θυσία του Ισαάκ προοικονομεί τα Θεία Πάθη. Η επιμήκυνση των μορφών, οι συστροφές των σωμάτων, χαρακτηριστικά στοιχεία της ζωγραφικής του μανιεριστή Ελ Γκρέκο, η έντονη έκφραση δηλώνουν τις επιρροές που δέχτηκε ο ζωγράφος κατά τη μαθητεία του κοντά στο κορυφαίο Τιτσιάνο. Τέλος, από τη σκηνή απουσιάζουν στοιχεία, όπως περιστέρια, πεταμένα νομίσματα, και οι ειδικοί εικάζουν πως γίνεται αναφορά στο κίνημα της Αντιμεταρρύθμισης που είχε σκοπό να εξυγιάνει την Δυτική Εκκλησία από την αίρεση του Λούθηρου.

Ο Λαοκόων, 1610-1614
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 137,5 x 172,5 εκ.
Εθνική Πινακοθήκη, Ουάσιγκτον

Το έργο αυτό με το μυθολογικό περιεχόμενο αποτελεί μοναδικό στο ρεπερτόριο του Ελ Γκρέκο. Ο μύθος είναι γνωστός. Ο Λαοκόων, ιερέας του Απόλλωνα στην Τροία, κατασπαράχθηκε από φίδια μαζί με τα παιδιά του, αφού είχε εναντιωθεί στη μεταφορά του Δούρειου Ίππου μέσα στην πόλη της Τροίας. Ο ζωγράφος εμπνεύστηκε από το γλυπτό σύμπλεγμα του Λαοκόωντα που βρίσκεται στη Ρώμη.
Οι ειδικοί διακρίνουν στοιχεία τεχνοτροπίας του Μηχαήλ Άγγελου, ενώ το τοπίο στο φόντο θυμίζει το Τολέδο της Ισπανίας. Το έργο ωστόσο παρέμενε ημιτελές. Όλα τα νευρώδη γυμνά σώματα πλάθονται μέσω φωτός, δημιουργώντας έτσι ρευστά και κυματωειδή περιγράμματα. Αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός πως αυτά τα χαρακτηριστικά υπακούν στους κανόνες του εξπρεσιονισμού. Στα δεξιά μερικά άλλα πρόσωπα παρακολουθούν την τραγωδία. Το ένα από αυτά παρέμεινε ημιτελές και μάλιστα έχει δύο κεφάλια. Πιστεύεται ότι απεικονίζει μία από τις τρεις γυναίκες: Αθηνά, Εύα, Πανδώρα. Φυσικά εδώ διαφαίνεται η αναποφασιστικότητα του ζωγράφου σχετικά με την κλίση της κεφαλής της γυναίκας, αριστερά ώστε να παρατηρεί με τρόμο την τραγωδία ή στραμμένο δεξιά ώστε να μη βλέπει το συμβάν.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

El Greco (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος)

Jesus Christ

Virgin Mary

The Apostles

Miscellaneous Themes

weather

Γιατί μπαμπά;

Οι απορίες των παιδιών αρκετές φορές είναι τόσο περίεργες που μπορούν να φέρουν τον οποιονδήποτε γονέα σε δύσκολη θέση. Για όσους λοιπόν από εσάς έχετε παιδιά καλό είναι να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο και να είστε προετοιμασμένοι!

-

Αφού τα λαγοπόδαρα φέρνουν τύχη γιατί οι λαγοί καταλήγουν στιφάδο?
- Ποιος είναι ο ανιψιός του Μπάρμπα Μπεν?
- Τα κινέζικα αρκουδάκια "ΠΑΝΤΑ" στα αγγλικά λέγονται "ΑLWAYS"?
- Γιατί χρειάζονται πλύσιμο οι πετσέτες του ντους αφού όταν τις χρησιμοποιούμε είμαστε καθαροί?
- Αφού ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο γιατί υπάρχουν ακόμη πίθηκοι?
- Τι περιμένει να ακούσει η μακαρονάδα "PESTO"?
- Πώς λέγεται η φέτα πριν κοπεί?
- Τα ΑΤΜ γιορτάζουν της αναλήψεως?
- Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς?
- Πώς λέγεται ένα αγριογούρουνο όταν είναι ήρεμο?
- Ο ΤΕΝ-ΤΕΝ δε θα έπρεπε να λέγεται TWENTY?
- Οι αναλφάβητοι ψωνίζουν στα άλφα-βήτα?
- Γιατί λέγονται πολύ-θρόνες αφού κάθεται μόνο ένας?
- Αν διασταυρωθεί μια αλογόμυγα και μια χρυσόμυγα θα προκύψει ένα χρυσό άλογο?
- Η απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους εργασίας ισχύει και στις καπνοβιομηχανίες;
- Είναι λογικό οι επιγραφές "Ξεπούλημα λόγω διάλυσης" να δείχνουν τόσο ενθουσιώδεις;
- Τι γεύση έχουν τα λυσσακά;
- Πως λύνει το πρόβλημα με τα οδοντικά σύμφωνα όποιος μιλάει έξω από τα δόντια;
- Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβάει κανείς ένα ζόρι, το έσπρωχνε;
- Όταν κάποιος με μανία καταδιώξεως, καταδιώκεται πραγματικά, λέμε ότι θεραπεύτηκε;
- Οι τακτικές αναγνώστριες του περιοδικού Γάμου, θεωρούνται νυμφομανείς;
- Γιατί τα ντουλάπια στα αστυνομικά τμήματα έχουν κλειδαριές;
- Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;
- Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι;
- Που χάνονται όλες οι λέξεις όταν πατάω delete;
- Με ποια ακριβώς επιχειρήματα έπεισε ο Νώε τα ψάρια να αφήσουν το νερό και να μπουν στην κιβωτό;
- Ο Κουτρούλης πόσους προσκεκλημένους έχει τελικά στο γάμο του;
- Υπάρχει κάποιος ψυχοπαθής που δημιουργεί συστηματικά λάκκους στις φάβες;
- Γιατί όταν οι τράπεζες στέλνουν «τελευταία ειδοποίηση» για μια δόση, στη συνέχεια αθετούν την υπόσχεσή τους και ξανά-ασχολούνται μαζί μας ;
- Τι βίσμα έχει τελικά αυτός ο ουδείς και όλοι τον θεωρούν αναντικατάστατο;
- Στην Αφρική πως ονομάζεται το αράπικο φιστίκι;
- Πόσο περήφανος για το σώβρακό του είναι ο Σούπερμαν ώστε να το φοράει πάνω από το παντελόνι;
- Όταν δεν διαφωνεί κανείς μαζί μου πως μπορώ να είμαι σίγουρος ότι έχει άδικο;
- Αυτοί που αποφασίζουν να ακούσουν την καρδιά τους, τι οδηγίες παίρνουν ακριβώς εκτός από το τοκ-τοκ;
- Τι χρησιμεύει η τρύπα στα ντονατς;
- Κάποιος που έχει «πουλήσει ακριβά το τομάρι του», σε τι φιλοδοξεί να ξοδέψει τα λεφτά του εκτός από δερματολόγους;
- Που ακριβώς είδε το "άλογο" ή τον "κάμπο" αυτός που αποφάσισε να δώσει
όνομα στον "ιππόκαμπό";
- Αυτός που έγραψε το στίχο "Σαν την παπαρούνα μοιάζεις, χίλια χρώματα αλλάζεις", τι ακριβώς είχε πάρει;
- Αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο "γκρεμό" και στο "ρέμα", έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;
- Αυτός που γράφει το "ακόμα πιο νόστιμο" στις συσκευασίες των γατοτροφών, πώς είναι τόσο σίγουρος;
- Τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στον Μωάμεθ;
- Αντί να φεύγουμε "σιγά-σιγά" δε θα μπορούσαμε να μείνουμε λίγο ακόμα και μετά να φύγουμε "γρήγορα-γρήγορα";
- Ποιος ήταν ο αντικειμενικός σκοπός αυτού του Αλέξη όταν κρυβόταν πίσω από τις λέξεις;
- Πόσα ραντεβού έχει να θυμηθεί πια στη ζωή του ένας ελέφαντας ώστε να μας πουλάει τόσα χρόνια μούρη για τη μνήμη του;
- Γιατί επιμένουμε να χαιρετάμε πάντα αυτό τον Πλάτανο αφού μας έχει πάντα χεσμένους;
- Αυτό το "διαφανές-περιτύλιγμα-με-τις-φουσκάλες-που-κάνουν-τσούκου-τσούκου-και-κάθονται-όλοι-και-τις-σπάνε-σαν-υπνωτισμένοι", ξέρει κανένας πως λέγεται με μία λέξη;
- Γιατί οι αριθμοί στο κομπιουτεράκι είναι τοποθετημένοι ανάποδα σε σχέση με τους αριθμούς στα τηλέφωνα;
- Αφού λένε πως το κολύμπι κάνει καλό πως εξηγούν τις φάλαινες;
- Αυτοί που κάνουν το μάγκα έχουν δοκιμάσει ποτέ να κολλήσουν μπρίκια;
- Υπάρχει λογική απάντηση στην ερώτηση "Γύρισες";
- Οι επιγραφές που λένε πως "επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε σκυλιά που οδηγούν τυφλούς", περιμένουν να διαβαστούν από τα σκυλιά ή από τους τυφλούς;
- Πόσο καλή φρούρηση έχουν πια αυτά τα "πράσα" και πιάνουν συνέχεια διάφορους εκεί;
- Πόσα χρόνια διαρκεί ένα "ζαμάνι";
- Γιατί για να τερματίσουμε τη λειτουργία του pc πατάμε "Έναρξη" ?
- Τι ακριβώς είναι τα "compliments" που περιέχουν τα σαπούνια τα σαμπουάν και τα αφρόλουτρα στα ξενοδοχεία και γιατί δε μπορώ να βρω τέτοια στα super markets ?

Για περισσότερα αστεία κείμενα πατήστε εδώ

Baroque

Caravaggio

Ο Μικελάντζελο Μερίζι (1571 - 1610), γνωστός ως Καραβάτζιο (το όνομα του τόπου καταγωγής του), υπήρξε σταθμός στην ιστορία της τέχνης, καθώς εισήγαγε πρώτος το στιγμιότυπο στη ζωγραφική. Επίσης, η άσωτη και σκανδαλώδης ζωή του αποτελεί σημείο αναφοράς πολλών βιβλίων στη παγκόσμια βιβλιογραφία. Ο Καραβάτζιο θεωρείται ως θεμελιωτής της μπαρόκ ζωγραφικής, ενός κινήματος που έρχεται σε αντίθεση με τα κυριαρχικά πρότυπα του μανιερισμού του 16ου αιώνα στην Ιταλία και το 17ο αιώνα έφθασε στα όρια της έκστασης και υπερβολής.

Στην εποχή του θεωρήθηκε ανάξιος να εκπροσωπήσει την εξευγενισμένη τέχνη της ζωγραφικής και οι πίνακες του αγνοήθηκαν στο πέρασμα των αιώνων. Χαρακτηριστικά παραμένουν τα λόγια του μεγάλου ζωγράφου Νικολά Πουσέν, ο οποίος επισκέφθηκε τη Ρώμη λίγο μετά το θάνατο του Καραβάτζιο: "Ο Καραβάτζιο ήρθε για να καταστρέψει τη ζωγραφική". Ωστόσο, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η φήμη του εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την υφήλιο. Τα έργα του αναγνωρίστηκαν και διαπιστώθηκε η εξάρτηση των μετέπειτα ζωγράφων από την τέχνη του Καραβάτζιο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποκαλεστούν "Καραβατζιστές".

Αναμφισβήτητα, η τέχνη του Καραβάτζιο αναγνωρίζεται ως μοναδική στη χρήση των φωτοσκιάσεων, στην απεικόνιση των στιγμών και των μορφών. Όπως δήλωσε και ο μεγαλύτερος λάτρης του Ιταλού καλλιτέχνη Roberto Longhi τον περασμένο αιώνα: "Ο Ριβέρα, ο Βερμέερ, ο Λα Τουρ και ο Ρέμπραντ δε θα μπορούσαν να έχουν υπάρξει χωρίς τον Καραβάτζιο. Αλλά και η τέχνη του Ντελακρουά, του Κουρμπέ και του Μανέ θα ήταν ριζικά διαφορετική".

Πινακοθήκη

Ο Άρρωστος Βάκχος, 1593 - 1594
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 67 x 53
Πινακοθήκη Μποργκέζε, Ρώμη

Ένα από τα διασημότερα έργα του καλλιτέχνη. Θεωρείται αυτοπροσωπογραφία του, όταν ο Καραβάτζιο εγκατέλειψε το εργαστήριο του Καβαλιέρ ντ' Αρπίνο για να νοσηλευθεί στο Νοσοκομείο της Παρηγοριάς. Χλωμά χείλη σε ένα πελιδνό πρόσωπο μαζί με πολλά εμβλήματα του Βάκχου και συμβολικές αναφορές έφεραν σε διαφωνίες τους ερευνητές. Το αινιγματικό βλέμμα του Βάκχου χαμένο στη χαύνωση της ασθένειας αποκαλύπτει το μυστήριο στην ψυχή του καλλιτέχνη, ενώ οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια φανερώνουν πως ο Καραβάτζιο δεν είχε αναρρώσει πλήρως.

Βάκχος, 1597
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 95 x 85 εκ.
Πινακοθήκη Ουφίτσι, Φλωρεντία

Το έργο χαρακτηρίζεται από μικρότερη αντίθεση μεταξύ φωτός και σκιάς. Συνεπώς, συμπεραίνεται ότι ανήκει στην πρώιμη φάση του ζωγράφου. Η αλληγορική ερμηνεία του πίνακα αναγνωρίζει στη μορφή του Βάκχου μια παράσταση του Χριστού που προσφέρει την κύλικα με το αίμα του για να λυτρωθεί η ανθρωπότητα από την αμαρτία. Αυτή τη φορά ο νεαρός θεός είναι ένα υγιές αγόρι με νυσταγμένο βλέμμα φορώντας το οικείο στεφάνι, ενώ μπρστά του απεικονίζεται ένα καλάθι γεμάτο φρούτα με νατουραλιστική λεπτομέρεια.

Θριαμβευτής Έρωτας, 1601-1602
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 156 x 113 εκ.
Πινακοθήκη του Βερολίνου

Η ζωντάνια και η αλήθεια αυτού του Έρωτα που παρουσιάζεται με τη μορφή αγοριού, "σε τέτοιο βαθμό, ώστε να διαφέρει μόνο ελάχιστα από τη ζωή", κέρδισε τις εντυπώσεις και το θαυμασμό των σύγχρονών του. Η πιο πειστική ερμηνεία του πίνακα είναι ότι το αγόρι αποτελεί προσωποποίηση του πνεύματος των τεχνών. Η στάση του θυμίζει ένα συμβολικό κώδικα που χρησιμοποιούταν ευρέως σε σχέση με την έννοια της νίκης, ωστόσο έρχεται σε αντίθεση με τις υψηλές ηθικές και πνευματικές αξίες που αναφέρονται στον έρωτα, αλλά και την απομάκρυνση του ανθρώπου από αυτές. Στο φόντο παρατηρούνται μουσικά όργανα, όργανα γεωμετρίας, σύμβολα τέχνης και επιστήμης αντίστοιχα, ενώ ο Έρωτας κάθεται πάνω σε μια μπλε σφαίρα, σύμβολο της αστρονομίας και της κυριαρχίας του σε όλο τον κόσμο. Η δάφνη, συνώνυμο της αθανασίας, συνδέεται με τη λογοτεχνική φήμη και η πανοπλία σχετίζεται με την επιθυμία ισχύος. Ο Καραβάτζιο σ' αυτόν το συμβολικό πίνακα έχει αποτυπώσει πολλά και διαχρονικά σύμβολα της ανθρωπότητας.

Η Θυσία του Ισαάκ, 1600
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 104 x 135 εκ.
Πινακοθήκη Ουφίτσι, Φλωρεντία

Η σκηνή χαρακτηρίζεται από έντονη δραματικότητα, ενώ οι αντιπαραθέσεις της σύνθεσης τονίζουν ιδιαίτερα το πάθος της αφήγησης. Ο άγγελος καταφθάνει και εμποδίζει τον Αβραάμ να θυσιάει το νεαρό αγόρι σε μία σκηνή που διαφαίνεται η επιθυμία του καλλιτέχνη να αναπαριστά το στιγμιότυπο. Η γεμάτη έκφραση φόβου και σπαρασμού στο πρόσωπο του Ισαάκ, στοιχεία γήινα και ανθρώπινα, αναμειγνύονται άριστα με το θεϊκό και υπερφυσικό κόσμο που συμβολίζει ο ερχόμενος άγγελος.

Η Παναγία των Παλαφρανιέρι, 1605
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 292 x 211 εκ.
Πινακοθήκη Μποργκέζε, Ρώμη

Ο πίνακας ήταν παραγγελία των Παλαφρενιέρι (ιπποκόμων) για την Αγία Τράπεζα του παρεκκλησίου της Αγίας Άννας στον Άγιο Πέτρο. Εντούτοις, απορρίφθηκε λόγω έλλειψης σεμνότητας και παραδόθηκε στον καρδινάλιο Σκιπίωνα Μποργκέζε παρά το ότι ο ζωγράφος τήρησε την επιθυμία των ιπποκόμων για έναν πίνακα στον οποίο η Παναγία μαζί με το Θείο Βρέφος θα συνθλίβουν το φίδι, παρουσία της Αγίας Άννας, προστάτιδας των ιπποκόμων του Πάπα. Ο καθημερινός χαρακτήρας της σκηνής διαφοροποιείται ριζικά από την εικαστική παράδοση, ενώ σημαντικός παράγοντας που οδήγησε στην απόρριψη του έργου ήταν το γεγονός ότι για τη μορφή της Παναγίας πόζαρε η Λένα Αντονιέτι, γυναίκα κακής φήμης. Ο Καραβάτζιο παρασουσιάζει την Παναγία ως μία λαϊκή γυναίκα, ενώ η μεγαλοπρεπής ομορφιά της συμβολίζει την Εκκλησία που δίνει άφεση αμαρτιών. Η Αγία Άννα ενσαρκώνει τη Θεία Χάρη. Το έργο, γενικά, αισθητοποιεί τη θεολογική έννοια της Σωτηρίας και η Αγία Άννα συναινεί σιωπηλά στη σκηνή. Όσο για τη ρεαλιστική μορφή του Χριστού προκάλεσε σκάνδαλο, διότι σε παιδική ηλικία απεικονίζεται γυμνός. Η σάρκα του αντινοβολεί φως και απ' αυτόν διαχέεται σε όλα τα σημεία του πίνακα φωτίζοντας τις μορφές της Παναγίας και της Αγίας Άννας. Αναντίρρητα, η ρεαλιστική ζωγραφική του Καραβάτζιο δίνει νέα πνοή στην τέχνη με τις μορφές να προβάλουν από το σκοτεινό φόντο με εκρηκτική δύναμη.


Άλλοι πίνακες του καλλιτέχνη σε μεγάλα μουσεία:


Η μαστίγωση του Χριστού, 1607
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 286 x 213 εκ.
Μουσείο Καποντιμόντε, Νάπολη

Νάρκισσος, 1598 - 1599

Ελαιογραφία σε μουσαμά, 122 x 92 εκ.
Εθνική Πινακοθήκη - Παλάτσο Κορσίνι, Ρώμη

Ο Ματθαίος και ο άγγελος, 1602
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 295 x 195 εκ.
Άγιος Λουδοβίκος των Γάλλων - Παρεκκλήσιο Κονταρέλι, Ρώμη















Για περισσότερα έργα του Caravaggio κάντε κλικ εδώ

Δείτε, επίσης, στη Loreley...Lucy of wild flowers...poison ivy

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Albrecht Dürer

«Ένας καλός ζωγράφος είναι γεμάτος από μυθεύματα μέσα του και αν ήταν ικανός να ζήσει για πάντα, θα είχε πάντα κάτι καινούργιο να παράγει»

Ο Albrecht Dürer γεννήθηκε στις 21 Μαΐου στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας. Ήταν το τρίτο παιδί του χρυσοχόου Albrecht Dürer του Πρεσβύτερου. Ο νεαρός Albrecht έλαβε στοιχειώδη μόρφωση, ενώ από το 1484, σε ηλικία μόλις δεκατριών ετών, παρουσιάζει το πρώτο του χαρακτικό.

Ο Albrecht Dürer θεωρήθηκε ο κορυφαίος ζωγράφος της Γερμανικής Αναγέννησης. Τα πρόσωπα των συνθέσεών του διατάσσονται με περίπλοκο τρόπο στη σκηνή, ενώ δίνει μεγάλη έμφαση στο παρασκήνιο των πινάκων του, ακόμη και των πορτρέτων. Χρησιμοποιεί απόψεις πόλεων ή φυσικών τοπίων, ώστε τα έργα να γίνουν ακόμη περιγραφικότερα. Ιδιαίτερα στην απεικόνιση των φυσικών τοπίων ως παρασκηνίου τα οπτικά αποτελέσματα του φωτός και οι φωτοσκιάσεις διαλύονται μέσα στην απόδοση του καθαρού και φυσικού φωτός.

Ο Dürer όσο ωριμάζει δείχνει μία προτίμηση στα πορτρέτα. Ο καλλιτέχνης εναρμονίζει την υφή των διαφορετικών υλικών, ρούχων, επίπλων, δέρματος κ.α., μέχρι να φθάσει στα χαρακτηριστικά του προσώπου, τα οποία επιδιώκει να τα παρουσιάσει όσο το δυνατόν πιο εξιδανικευμένα, κύριο άλλωστε χαρακτηριστικό της αναγεννησιακής ζωγραφικής.

Ο Γερμανός ζωγράφος με μία τεράστια συλλογή χαρακτικών και σχεδίων, καθώς και με τις μοναδικές του ελαιογραφίες, κατόρθωσε να αναπτύξει ένα προσωπικό ύφος, επηρεασμένο ωστόσο τόσο από τα ιταλικά όσο και από τα φλαμανδικά πρότυπα. Η υπερβατική σκέψη του Dürer και το βαθυστόχαστο βλέμμα του είναι αποτυπωμένα σε όλες τις αυτοπροσωπογραφίες του.

Στις 6 Απριλίου του 1528 ο ζωγράφος πεθαίνει στη Νυρεμβέργη, όπου και κηδεύεται στο κοιμητήριο του Johannis-Friehof.


Gallery


Adam and Eve

Adoration of the Magi

Christ as the Man of Sorrows

Lamentation of Christ

Madonna of the Pear

Madonna with the Siskin

Paumgartner Altar

Portrait of a Young Venetian Woman

Portrait of Artist's Father

Portrait of Elsbeth Tucher

Portrait of Johannes Kleberger

Self-Portrait I

Self-Portrait II

Self-Portrait III

St Anne with the Virgin and Child

St Jerome in the Wilderness

The Adoration of the Trinity

The Altarpice of the Rose Garland

The Martyrdom of the Ten Thousand

The Suicide of Lucrezia

Two Musicians

Virgin and Child

Young Hare

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA