Tο παράπονο...
παραθέτω:
Νικόλαος Γύζης, Ηρεμία μετά την καταιγίδα
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
Οδυσσέας Ελύτης
5 σχόλια/comments:
nice!
Αχ, βρε Αντώνη μου! με συγκίνησες!
Πολύ, πολύ όμορφο!
Πολλά φιλιά!
Αχ, με ξεκουράσατε, βρε παιδιά, απόψε εδώ που στάθηκα να ξαποστάσω :)
@Δημήτριε ο Ταξιδευτή,
Η τέχνη και η καλαισθησία πάνω απ' όλα!
@Lucy,
Αν και πολύ πιεσμένος, δέχτηκα με χαρά την πρόσκλησή σου! Χαίρομαι που το εκτιμάς... Εξάλλου δε διάλεξα τυχαία αυτό το ποίημα σ' αυτήν τη χρονική περίοδο.
Σε φιλώ.
@Σταυρούλα Σκαλιδη,
Ο Ελύτης, μαζί με τον Καβάφη, είναι από τους αγαπημένους μου.
erotikos iperoxos elitis...
Post a Comment