Colorful Lovers by Marc Chagall
Lovers in Green, 1916-1917
Oil on oilcloth, 70 x 50 cm
Musée National d' Art Moderne - Centre Georges Pompidou, Paris
Oil on oilcloth, 70 x 50 cm
Musée National d' Art Moderne - Centre Georges Pompidou, Paris
Lovers in Gray, 1916-1917
Oil on oilcloth, 69 x 49 cm
Musée National d' Art Moderne - Centre Georges Pompidou, Paris
Oil on oilcloth, 69 x 49 cm
Musée National d' Art Moderne - Centre Georges Pompidou, Paris
15 σχόλια/comments:
Ίσως βρήκες καινούριο θέμα για μια καινούρια σειρά αναρτήσεων. Αν είναι έτσι ξεκινά με τον ιδανικό και αντάξιο ενός υπέροχου θέματος τρόπου. Αν είναι μια αυτόνομη ανάρτηση δε χάνει με τίποτα την αξία της. Είναι σίγουρα μια από τις καλύτερές σου τον τελευταίο καιρό.
sot,
Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σου. Είναι μια νέα ιδέα αυτή των "εραστών". Αναζήτηση, λοιπόν, για καλλιτέχνες...
Εξαιρετική επιλογή και ιδέα! Τον λατρεύω τον Chagall για την σχεδόν παιδική αγνότητα της φαντασίας του.
Μπράβο! Πολύ το χάρηκα... ;)
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΙ.ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ Ο ΠΡΩΤΟΣ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
Γητεύτρια (τόσο καιρό έτσι συνήθισα να σε "φωνάζω"),
Ο Chagall είναι για μένα κάτι πολύ ιδιαίτερο. Μου θυμίζει έναν άνθρωπο που μου έμαθε να τον αγαπώ και με μύησε στον κόσμο της ζωγραφικής. Τα έργα του Chagall είναι πραγματικά παραμυθένια. Καθόλου επιτηδευμένα και με μία μεγάλη δόση μοντερνισμού για τις αρχές του 20ου αιώνα.
Φιλιά!
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS,
Θα ακολουθήσουν κι άλλα έργα του Chagall.
Χαιρετώ!
Όσο μεγάλος και να θεωρείται ο Σαγκάλ, ποτέ δεν κατάφερα να νιώσω το οτιδήποτε μπροστά στα έργα του. Το μόνο που με εντυπωσίασε από κοντά ήταν το λευκό που χρησιμοποιούσε για τις νύφες του. Κατά τα άλλα, βρίσκω τα έργα του χαρούμενα και φωτεινά, χάρη στη χρήση μιας πολύχρωμης παλέτας. Όμως, νομίζω ότι, όσον αφορά τα έντονα χρώματα, υπήρχαν και πάλι άλλοι που τον ξεπέρασαν. Σου άρεζε, θυμάμαι, ανέκαθεν ο Σαγκάλ...
Μόλις άνοιξα τα ηχεία μου και άκουσα την υπέροχη μουσική υπόκρουση! Κ. Βήτα για πάντα! Η μουσική του για το 2 είναι καταπληκτική! Τώρα που το'φερε η κουβέντα: Νομίζω ότι είδα σε κάποιο εξώφυλλο περιοδικού σήμερα το πρόσωπο του Δ.Π. . Άραγε έδωσε κι άλλη συνέντευξη; Θα είναι η δεύτερη αυτό το μήνα, μετά από εκείνη με τη Σώτη Τριανταφύλλου.
"Ενα βραδυ καμωμένο από χρώμα μυστικό ,ρόδινο και κυανό,θα ανταλλάξουμε μιά μοναδική αστραπή,σαν μακρόσυρτο λυγμό πού θα κουβαλά τόν αποχωρισμό"(Ο θάνατος τών εραστών)Μπωντλαίρ...
οι στίχοι λειτούργησαν συνειρμικά με τούς εξαιρετικούς πίνακες!!
Σ.Π.Ρ.,
Κι εγώ με τη σειρά μου θυμάμαι ότι δε σε ενθουσίαζε ποτέ η τέχνη του. Προσωπικά, ίσως τον αγάπησα τόσο πολύ γιατί ήταν και από τους πρώτους καλλιτέχνες που ήρθα σε στενή επαφή. Συνήθως είχα την τάση να συγκρίνω το Σαγκάλ με τον Πικάσο. Ο Σαγκάλ ποτέ δε μου έδωσε την εντύπωση κάποιας "προχειρότητας" -αν μπορέσω να το αποκαλέσω έτσι- στα έργα ούτε με απογοήτευσε ποτέ θεματολογικά σε αντίθεση με τον Πικάσο που τα τελευταία του έργα τα αντιπαθώ αρκετά.
Υ.Γ. Δεν έχω ενημερωθεί για κάποια συνέντευξη.
κοκκινη κισσα,
Οι εικόνες ξυπνούν συναισθήματα και αναμνήσεις στο ανθρώπινο μυαλό...
Δεν έχω διαβάσει ακόμη Μπωντλέρ. Προς το παρόν έχουν ρίξει αλλού το βλέμμα μου...
Απ' όσο αντιλαμβάνομαι, κατηγορείς τον Πικάσο για προχειρότητα και, επιπλέον, σε απογοητεύει η θεματική του. Η αλήθεια είναι ότι δεν αντεπεξέρχεται στις δικές σου σταθερές για τη ζωγραφική με τα έργα της τελευταίας περιόδου του. Ούτε, βέβαια, και στη δική μου αισθητική ταιριάζει. Αλλά μου φαίνεται κάπως χονδροειδές να πούμε ότι έκανε προχειρότητες. Αν παρατηρήσουμε προσεχτικά την πορεία του, θα δούμε ότι η αφαίρεσή του δεν είναι άλλο από μία καθαρή αποδόμηση των μορφών. Κάποιος μου είχε πει ότι λειτουργεί ακριβώς όπως ένα μικρό παιδάκι που διαλύει το ραδιόφωνο σε κομμάτια, για να ανακαλύψει το ανθρωπάκι που μιλάει.
Υπό αυτό το πρίσμα, έχει πάψει πια να με ενοχλεί η αφαιρετική του μέθοδος. Άλλωστε, το μεγαλείο του φαίνεται ξεκάθαρα στα πρώτα του έργα, κυρίως αυτά που έκανε σε ξύλο σε ηλικία 15-20 ετών. Είναι μικρά αριστουργήματα, που-δυστυχώς- δεν προβάλλονται καθόλου. Όσο και να έψαξα γι' αυτά, δεν περιλαμβάνονται σε κανένα λεύκωμα.
Η θεματική του, τώρα, στα τελευταία του έργα δε με ενθουσιάζει ούτε εμένα, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μπορούμε να του προσάψουμε.
Ο Πικάσο είναι γιγάντιος καλλιτέχνης, αλλά -αγνοώ το γιατί- δε μας αφήνουν να το δούμε. Το συνειδητοποίησα, επισκεπτόμενος τη Βαρκελώνη. Έχω δει τη μεγάλη πλειοψηφία των έργων του από κοντά και μόνο στη Βαρκελώνη μπόρεσα να τον εκτιμήσω.
Πολύ χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να τα πω αυτά, για να εξιλεωθώ για τη χρόνια αντιπάθεια που του έτρεφα!
δεν μπορώ να πώ πως είναι από τους αγαπημένους μου thanks για το πόστ όμως μικρέ μου γιατρέ.
kanw mia ergasia kai exw epilexei tous pinakes:lovers in pink k lovers in blue tou chagall an exeis plirofories sxetikes me tin eikastiki analisi tn pinakon auton epikinonise mazi mou.electra
electra,
Μπορώ να βρω σχετικά σχόλια για τους πίνακες που μου ζητάς, αλλά χρειάζομαι χρόνο και δυστυχώς είμαι πιεσμένος αυτό το διάστημα. Ωστόσο, μπορείς να ψάξεις στο λεύκωμα που έχει εκδόσει η Taschen για γρήγορες και τεκμηριωμένες ερμηνείες.
Post a Comment