Χριστούγεννα περίπου στο... '95

Καλά Χριστούγεννα και Χαρούμενο το Νέο Έτος!

22/12/1995
Χριστούγεννα του '95... ίντριγκα, δολοπλοκίες και πάθος κατέκλυζαν εκείνη τη γιορτή του νηπιαγωγείου...
...ποια άραγε θα ενσάρκωνε την Παναγία σ' εκείνη τη φαινομενικά αθώα παιδική γιορτή;

Και όπως ήταν φυσικό, η Helena συμμετείχε στην οντισιόν της δασκάλας για το ρόλο. Αλλά τα σκοτεινά κυκλώματα δεν άφησαν να εξελιχθεί αυτό το πηγαίο ταλέντο στον πρωταγωνιστικό ρόλο!


Αλλά... το ρόλο του Ιωσήφ πήρε ο... Jimanant!

-Antoine: Πώς τον πήρες το ρόλο, ρε!!!
-Jimanant: Με την αξία και την ομορφιά μου!
-Antoine: Με ποια!!!!! Να χαθείς, έβαλες μέσο και πήρες το ρόλο! Και σου βάλανε και αυτό το τσεμπέρι στο κεφάλι!
-Jimanant: Τι λες ρε, που με το ζόρι πήρες το ρόλο του τσοπάνη!

-Antoine: Δεν ήμουν απλός τσοπάνης, αν θες να ξέρεις! Ήμουν ο άρχων των χοιροβοσκών και με πορφυρό μανδύα όπως βλέπεις...
-Jimanant: Δεν το σχολιάζω... τι να πει και η Helena που μπήκε στο μπούγιο των αγγέλων!

-Helena: Δεν ήμουν ένας απλός άγγελος! Ήμουν ο πιο όμορφος και ο πιο λαμπερός!
-Antoine & Jimanant: Ψωνάρα!!!
-Helena: Δε φταίω εγώ που οι άλλοι πλήρωσαν τη δασκάλα! Εγώ ήμουν ένα αθώο μικρό κορίτσι!

That's all, folks!

...

Την επόμενη χρονιά μεγαλώσαμε! Πήγαμε στο Δημοτικό!

Η γιορτή ήταν ένα αριστούργημα από άποψη θεματολογίας!
Η νύχτα (η άγια), τα άστρα, τα έλατα, οι καλικάντζαροι και τα δώρα μαζευτήκανε και κάνανε γιορτή! Τώρα τι γιόρταζαν...

Μου πάει πολύ το καφέ καλσόν!
Αλλά αυτή την παγαποντιά με το καφέ παντελόνι δε θα την ξεχάσω ποτέ, Antoine!

Ουπς! Αυτή ξέμεινε από τα προνήπια του '94!
Αυτήν την ξινίλα στα μούτρα από μικρός την είχα! Χιχι!


Και τέλος...
το
ΠΑΚΕΤΟ!

Με κάνανε πακέτο! Με ποιο κριτήριο;;;

Η Catherine ήταν σε άλλο σχολείο...

To post επιμελήθηκε από: Helena, Antoine & Jimanant

Bronzino, Allegory of Lust

Bronzino Agnolo, Venus, Cupid and the Time (Allegory of Lust) c. 1545
Oil on wood, 147 x 117 cm
National Gallery, London

Η Αλληγορία του Έρωτα είναι αναμφισβήτητα το διασημότερο έργο του Ιταλού ζωγράφου Bronzino. Γνωρίζουμε ότι ο παραγγελιοδότης του έργου ήταν ο δούκας της Τοσκάνης Cosimo de' Medici, ο οποίος το προόριζε για το Φραγκίσκο Α΄, βασιλιά της Γαλλίας. Ο πίνακας αποτελεί έναν ύμνο στις σαρκικές απολαύσεις με μια σύνθεση που είναι έκδηλα αρκετά περίπλοκη, καθώς απαρτίζεται από πολλά μυθικά σύμβολα και εμβληματικές εικόνες.


Η κεντρική γυναικεία φιγούρα του έργου είναι η Αφροδίτη. Αισθησιακή, όπως άλλωστε επιβάλλεται, η θεά απεικονίζεται με βλέμμα γεμάτο λαγνεία να εναγκαλίζεται με τον Έρωτα. Ωστόσο, η στάση τόσο του Έρωτα όσο και της Αφροδίτης δεν αποκαλύπτει αθώα και ευγενή συναισθήματα, αλλά παραπέμπει κυρίως στην εξαπάτηση του πάθους. από τα εξής στοιχεία. Ο Έρωτας προσπαθεί να αφαιρέσει το διάδημα από τα μαλλιά της Αφροδίτης, όμως και η θεά ανταποδίδει τραβώντας το βέλος του μικρού θεού σε μια σκηνή έντονου αισθησιασμού. Το περιστέρι που εμφανίζεται στην κάτω αριστερή άκρη του πίνακα αποτελεί σύμβολο της Αφροδίτης, ενώ οι μάσκες στην άλλη άκρη επιβεβαιώνουν το ανίερο του πόθου. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι σε ύστερη εποχή είχε προστεθεί ένα πέπλο γύρω από το σώμα της Αφροδίτης, καθώς η σκηνή είχε θεωρηθεί ενμέρει ανήθικη, το οποίο εντούτοις αφαιρέθηκε από συντηρητές αποκαλύπτοντας τη γνήσια από τον Bronzino απεικόνιση.


Η σύνθεση συμπληρώνεται και με τις άλλες μορφές του έργου. Στα δεξιά του πίνακα ένα μικρό αγόρι -σύμβολο της Χαράς- ετοιμάζεται να ράνει με ροδοπέταλα τους δύο εραστές. Ακριβώς από πίσω υπάρχει ένα μικρό κορίτσι. Το σώμα της έχει τη μορφή ερπετού και ερμηνεύεται ως Δόλος ή Παραπλάνηση. Η τρομερή γυναικεία μορφή στα αριστερά του πίνακα πίσω από τον Έρωτα προσωποποιεί τη Ζήλια, η οποία ωρυόμενη απεγνωσμένα καταδικάζει το σαρκικό έρωτα. Αρκετοί έχουν ταυτίσει στο πρόσωπο της ακόμα και τη σύφιλη, μια ασθένεια που μάστιζε την Ευρώπη την εποχή του καλλιτέχνη. Το τελευταίο κύριο πρόσωπο της σύνθεσης είναι ο Χρόνος στη δεξιά άνω πλευρά του πίνακα. Μια κλεψύδρα στους ώμους του και με ένα μεγάλο κυανό πέπλο στα χέρια είναι έτοιμος να καλύψει τους εραστές, δείχνοντας το εφήμερο του πάθους και την απατηλή ευτυχία που γεννιέται μέσα σε στιγμές ηδονής.

Οι μορφές συνολικά παρουσιάζουν μεγάλη γλυπτικότητα, ενώ το έργο φαντάζει μνημειώδες. Έντονα χρώμα και σταθερές πινελιές βοηθούν την ανάδειξη των συναισθημάτων των προσώπων με μια εξιδανικευμένη διάθεση. Το κίνημα του Μανιερισμού αρχίζει και κάνει ήδη αισθητή την παρουσία του, αποβάλλοντας οτιδήποτε αυθόρμητο και φυσικό και επιβάλλοντας μια τέχνη περισσότερο επιτηδευμένη.

...αφιερωμένο

Christmas

Μπορεί αυτή την εβδομάδα να ήμασταν μάρτυρες πολλών βανδαλισμών, όμως τα Χριστούγεννα είναι Χριστούγεννα...

...και είναι η πιο ωραία εποχή του χρόνου!

Θεσσαλονίκη - Πλατεία Αριστοτέλους, Δεκέμβριος 2008

Hendrick Terbrugghen

Ο Hendrick Terbrugghen (1588-1629) ήταν ζωγράφος δανικής καταγωγής και ένας από τους εξαιρετικότερους καραβατζιστές καλλιτέχνες της βόρειας Ευρώπης. Μεγάλωσε στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας, ωστόσο η δεκαετής του παραμονή στη Ρώμη (1604-1614) τον έφερε κοντά με το έργο του Caravaggio. Κατά την επιστροφή του στην Ολλανδία υπήρξε ο ηγέτης του Καραβατζισμού στην Ουτρέχτη μαζί με το ζωγράφο Gerrit van Honthorst.
Το έργο του Hendrick Terbrugghen έχει να παρουσιάσει αρκετά θρησκευτικά θέματα, αλλά και μια σειρά Μουσικών που παρουσιάζεται παρακάτω.

A Laughing Bravo with a Bass Viol and a Glass 1625
Oil on canvas, 105 x 85 cm
Royal Collection, Windsor


Bagpipe Player 1624
Oil on canvas, 101 x 83 cm
Wallraf-Richartz Museum, Cologne


Boy Playing a Fife 1621
Oil on canvas, 71 x 56 cm
Staatliche Museen, Kassel


Boy Playing a Recorder 1621
Oil on canvas
Staatliche Museen, Kassel


Duet 1628
Oil on canvas, 101 x 81 cm
Musée du Louvre, Paris


Lute Player 1624
Oil on canvas, 101 x 79 cm
National Gallery, London


The Concert 1626-27
Oil on canvas, 99 x 117 cm
National Gallery, London


The Concert 1629
Oil on canvas, 90 x 127 cm
Galleria Nazionale d'Arte Antica, Rome


Woman Playing the Lute 1624-26
Oil on canvas, 71 x 85 cm
Kunsthistorisches Museum, Vienna

Painters

A

• Andrea del Sarto
• Artemisia Gentileschi

B

• Bazille Frederic
• Beckmann Max
• Botticelli Sandro
• Bouguereau William Adolphe
• Βαβυλουσάκης Κωνσταντίνος

C

• Caillebotte Gustave
• Caravaggio
• Cézanne Paul
• Chagall Marc

D

• Degas Edgar
• Dürer Albrecht
• Duveneck Frank

E

• El Greco (Domenikos Theotokopoulos)

G

• Gauguin Paul
• Ghika-Hadjikyriakos Nikos
• Gyzis Nikolaos

I

• Iakovidis Georgios

K

• Klimt Gustav
• Kokoschka Oskar

L

• Lautrec Toulouze
• Leonardo Da Vinci

M

• Manet Édouard
• Marc Franz
• Michelandelo Buonarroti
• Monet Claude
• Morisot Berthe

P

• Pissarro Camille

R

• Raphael (Raffaello Sanzio)
• Renoir Pierre Auguste
• Rosso Fiorentino

S

• Schiele Egon

T

• Terbrugghen Hendrick
• Theophanes the Greek
• Titian (Tiziano Vecelio)

V

• Velázquez Diego
• Veronese Paolo
• Vincent Van Gogh

1η Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα για το AIDS

Σήμερα όλοι φοράμε το κόκκινο κορδελάκι.
Έχουμε χρέος να ρωτήσουμε, να μάθουμε και να ενημερώσουμε.

Παγκόσμια Ημέρα του AIDS η 1η Δεκεμβρίου και εθελοντές φοιτητές Ιατρικής του Α.Π.Θ. συμμετείχαν ενεργά στην πληροφόρηση των πολιτών της Θεσσαλονίκης για την ασθένεια και κυρίως για τους τρόπους ΠΡΟΛΗΨΗΣ. Ενημερωτικά φυλλάδια, προφυλακτικά και το κόκκινο κορδελάκι δέχθηκαν με ενδιαφέρον οι Θεσσαλονικείς κάθε ηλικίας.

Όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε πολλά...

Στις 5 Ιουνίου 1981, αναφέρθηκε από το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ το πρώτο περιστατικό που αργότερα ονομάστηκε Σύνδρομο Επίκτης Ανοσοεναπάρκειας ή AIDS.
Σήμερα, 26 χρόνια μετά, 40.000.000 άνθρωποι ζουν μ'αυτό το νόσημα, 25.000.000 έχουν πεθάνει, 15.000.000 παιδιά έχουν μείνει ορφανά λόγω του ιού HIV και η ανθρωπότητα ακόμη παλεύει να το ελέγξει.

Για διάφορους λόγους όλοι μπορεί να είχαμε μία επικίνδυνη επαφή. Το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. είναι διαθέσιμο στο τηλέφωνο 210 52 12 054 να επικοινωνήσει με καθένα από εμάς και να μας συμβουλεύσει κατάλληλα.

Το AIDS
δε μεταδίδεται
με μια αγκαλιά...

Το AIDS μας αφορά όλους. Δεν κάνει διακρίσεις εθνικότητας, φύλου, ηλικίας, φυλής, επαγγέλματος ή σεξουαλικής προτίμησης. Η διάκριση, η απόρριψη και ο αποκλεισμός των συνανθρώπων μας που πάσχουν από AIDS αποδυναμώνουν τους κοινωνικούς θεσμούς οι οποίοι στηρίζουν την κοινωνία. Τα οροθετικά άτομα έχουν ανάγκη τη στήριξή μας, τη βοήθειά μας και την αλληλεγγύη μας. Άλλωστε, το AIDS δε μεταδίδεται με μια αγκαλιά.
Μόνο η αγάπη μεταδίδεται...