Για τα μάτια της Χουακίνα: July 2007

July 30, 2007

Sleeping with Ghosts

Sleeping With Ghosts Lyrics

Get this widget

Track details

eSnips Social DNA

July 29, 2007

Σαν σήμερα είναι η επέτειος του θανάτου του μεγάλου μετα-ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Βίντσεντ Βαν Γκογκ, ενός από τους μεγαλύτερους ζωγράφους του 19ου αιώνα. Στις 29 Ιουλίου του 1890 ο Βαν Γκογκ πεθαίνει, αφού είχε αυτοπυροβοληθεί δύο μέρες νωρίτερα εμφανίζοντας σημάδια έντονης κατάθλιψης.

Για περισσότερους πίνακες του Van Gogh κάντε κλικ εδώ

July 27, 2007

Μοντέρνες ασθένειες

Στις μέρες μας η επιστήμη έχει καταφέρει να καταπολεμήσει αρκετές από τις πιο σοβαρές ασθένειες που ταλαιπωρούσαν τους ανθρώπους επί αιώνες. Ωστόσο τελευταία έχουν κάνει την εμφάνισή τους κάποιες νέες επικίνδυνες ασθένειες, κρούσματα των οποίων καταγράφονται ολοένα και συχνότερα και που δυστυχώς η σύγχρονη ιατρική αδυνατεί προς το παρόν να αντιμετωπίσει. Διαβάστε παρακάτω ορισμένα παραδείγματα και δείτε αν παρουσιάζετε κι εσείς τα ανάλογα συμπτώματα.

Κινητοτηλεφωνίτιδα (Cellphonitis SMSis)

Ομάδες κινδύνου: Όλοι. Από το δεκάχρονο ανιψάκι σας, μέχρι την ογδοντάχρονη γιαγιά σας.

Περιγραφή:Νόσος που προκαλείται από την εξάρτηση σε ηλεκτρονικές συσκευές ασύρματης επικοινωνίας, δημιουργώντας αδυναμία αποχωρισμού από το αντικείμενο του πόθου.

Συμπτώματα: Ο ασθενής κινείται, ζει και αναπνέει σε άμεση συνάρτηση με το κινητό του τηλέφωνο. Αλλάζει συνέχεια μοντέλα, τα οποία και επιδεικνύει σε σχετικούς και άσχετους με λιγότερο ή περισσότερο διακριτικό τρόπο.

Επιπτώσεις: Κρίσεις υστερίας και αντιδράσεις μανιάτισσας μοιρολογίστρας αν υποψιαστεί ότι το ξέχασε σπίτι ή (ακόμα χειρότερα) ότι το έχασε. Αγκύλωση στους αντίχειρες από την αποστολή γραπτών μηνυμάτων και πιθανά εγκεφαλικά από τους φουσκωμένους λογαριασμούς.

Θεραπεία: Ο ασθενής αποστέλλεται έπ’ αόριστον εις τις πανέμορφες ζούγκλες του μαγευτικού Κονγκό, όπου και καλείται να επιβιώσει – πάντα έπ’ αόριστον – Χρησιμοποιώντας ένα φραπέ γλυκό με γάλα και ένα Ericsson T10 χωρίς κάρτα SIM.

Οξεία Μπουρναζίτιδα (Bournazitis Tsiftetelius)

Ομάδες κινδύνου: άνδρες και γυναίκες από 15 έως 40 ετών (σε πολλές περιπτώσεις και βάλε…).

Περιγραφή: Η ασθένεια είναι ευρέως διαδεδομένη και μεταδίδεται ταχύτατα, κυρίως από θηλυκούς φορείς σε αρσενικούς. Προκαλεί εξάρτηση σε κιθαρισμούς χαμηλής αισθητικής στάθμης και στίχους ανύπαρκτου περιεχομένου.

Συμπτώματα: Στα αρσενικά, κύριο σύμπτωμα αποτελούν τα κολλητά μπλουζάκια και οι συνεχόμενες, κυκλικές περιστροφές γύρω από μία πλατεία με το ηχοσύστημα στην τσίτα. Οι θηλυκοί ασθενείς αναγνωρίζονται από τον ανύπαρκτο ρουχισμό, το bleach μαλλί και τις τριώροφες γόβες.

Επιπτώσεις: Αιμορροΐδες και φλεβίτιδα από την ορθοστασία στις εισόδους των clubs. Στομαχικές διαταραχές από την υπερκατανάλωση σκευασμάτων κηροζίνης (μπόμπες – σφηνάκια), καταστροφή εγκεφαλικών κυττάρων από τα ντεκαπάζ. Στις γυναίκες ίσως παρατηρηθούν κα μητρικά λόγω της έλλειψης ένδυσης στα κάτω άκρα.

Θεραπεία: Ο ασθενής κλείνεται σε ένα ηχομονωμένο δωμάτιο για ένα μήνα και δένεται σε μία καρέκλα. Γύρω του, βρίσκονται τοποθετημένα 8 ηχεία, 4 μόνιτορ, 3 δορυφόρους και 6 sub-woofer από τα οποία και ακούγεται επί 18 ώρες το 24ώρο deathmetal, grindcore, punk, ska, και νορβηγικό black. Τις υπόλοιπες 6 ώρες της ημέρας επαναλαμβάνονται συνεχώς τα 3 πρώτα τραγούδια από το The Wall των Pink Floyd.

Γουιντοουσοπινγκίτις η Κοινή (Spasarchidittia Femina)

Ομάδες κινδύνου: Γυναίκες. Τελεία.

Περιγραφή: άσκοπη περιήγηση σε αγορές και αναζήτηση της ικανοποίησης μέσα από την κατανάλωση άχρηστων (στην πλειοψηφία τους) αγαθών. Οι ασθενείς συνήθως περιφέρονται σε ομάδες των δύο ατόμων τουλάχιστον. Σε σπάνιες περιπτώσεις, παρευρίσκεται και απηυδισμένος εκπρόσωπος του ανδρικού φύλου.

Συμπτώματα: Πεντάλεπτα – τουλάχιστον – κολλήματα σε οποιαδήποτε βιτρίνα βρεθεί μπροστά της είναι το πρώτο δείγμα. Στη συνέχεια, γίνονται περιστασιακές εξορμήσεις για ψώνια από τις οποίες και επιστρέφει με άδεια χέρια. Τελευταίο στάδιο είναι η έξοδος για ψώνια με φίλες, από την οποία επιστρέφει επίσης άπρακτη.

Επιπτώσεις:Τα μολυσμένα άτομα, υπακούοντας σε ένα εσωτερικό κάλεσμα, (όπως οι φάλαινες όταν μεταναστεύουν) εντοπίζουν το ένα το άλλο και σχηματίζουν αγέλες, οι οποίες λυμαίνονται τα εμπορικά κέντρα, τις Γλυφάδες και τα Κολωνάκια, εισβάλλοντας σε μαγαζιά, δοκιμάζοντας τα πάντα και μην αγοράζοντας τίποτα. Στο αντίθετο φύλο, σε περίπτωση που δεν συμμετέχει, ο αντίκτυπος είναι θετικός, καθώς μετά από μια τέτοια εξόρμηση οι κυρίες έχουν πάντα κέφια

Θεραπεία: Στέρηση πιστωτικών καρτών. Εγκλεισμός στο σπίτι και (σύμφωνα με το Μουσουλμανικό έθιμο) ξύλο τρεις φορές την ημέρα, ακολουθούμενο από τρίμηνο εγκλεισμό σε τούρκικες γυναικείες φυλακές. Υποχρεωτική χρήση μπούργκας.

Τηλεκατινίαση (Skoupidarioum TVium)

Ομάδες κινδύνου: άνδρες και – κυρίως – γυναίκες όλων των κοινωνικών στρωμάτων και ηλικιών.

Περιγραφή: Καθήλωση έμπροσθεν του χαζοκυτίου (ευρύτερα γνωστό ως τηλεόραση) και παρακολούθηση – μετά θρησκευτικής ευλάβειας – reality shows, εκπομπών γκλαμουριάς, μόδας και κοινωνικού ενδιαφέροντος .

Συμπτώματα: Παύση κοινωνικής ζωής κατά τις βραδινές – κυρίως – ώρες καθώς οι επαφές με τους συνανθρώπους σταματούν και την θέση τους καταλαμβάνουν η Τατιάνα, η Λαμπίρη, Το Fame Story, η Φάρμα ή οποιοδήποτε άλλο από τα τηλεοπτικά αριστουργήματα που πλημμυρίζουν τα τελευταία χρόνια τις τηλεοπτικές οθόνες της χώρας.

Επιπτώσεις: Οι πάσχοντες αναπτύσσουν μία σχέση ταύτισης με τα πρόσωπα και τα θέματα τα οποία παρακολουθούν. Ο Νίνο γίνεται γκόμενός τους, ο Μικρούτσικος κολλητός τους και η Τατιάνα η καλύτερή τους φίλη, με την οποία κουτσομπολεύουν με τις ώρες για το ποίος πηδάει ποια, ποια φοράει τι, ποιος πήγε που, τι πρέπει να φορέσουμε όταν πηγαίνουμε στον μπακάλη για σέσκουλα και γιατί είναι στενοχωρημένη η Στέλλα Μπεζεντάκου. (έτσι γράφεται;;;)

Θεραπεία: Δημιουργία ενός νέου τηλεριάλιτι και ταυτόχρονα ενημερωτικού show, με γενικό τίτλο ‘Το Καλαμποκοχώραφο’. Οι ασθενείς μεταφέρονται στις καταπράσινες πεδιάδες του Αμερικάνικου Νότου (South Carolina) όπου και καλούνται να εργάζονται σε μία βαμβακοφυτεία, ντυμένοι με ένα κομμάτι ύφασμα, 23 ώρες το 24ωρο κάτω από πραγματικές συνθήκες, όμοιες με αυτές των νέγρων δούλων στα 1800. Επιπλέον, σε καθημερινή βάση γνωστοί παρουσιαστές reality θα ανακοινώνουν ποιοι θα μαστιγώνονται, ποιες γυναίκες θα βιάζονται από τους τσιφλικάδες και ποιοι θα καλούνται να αποχωρήσουν (από τον μάταιο τούτο κόσμο).

July 24, 2007

Ιερά Μονή Παντοκράτορος

Σύντομη ιστορία του μοναστηριού

Η Ιερά Μονή Παντοκράτορος του Αγίου όρους ιδρύθηκε κατά το δεύτερο ήμισυ του 14ου αιώνα, σε μια περίοδο πνευματικής ακμής του βυζαντινού κράτους που ερχόταν σε αντίθεση με τις διαρκείς αποτυχίες και στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο. Σύμφωνα με τις πηγές κτήτορες υπήρξαν δύο επιφανείς αξιωματούχοι της Βασιλεύουσας, οι αδελφοί Αλέξιος και Ιωάννης.

Η μονή κατά τη βυζαντινή περίοδο, μετά το θάνατο των κτητόρων, αντιμετώπισε προβλήματα λόγω πυρκαγιάς που ξέσπασε το 1392. Κτίρια και έγγραφα καταστράφηκαν με συνέπεια οι μοναχοί να αναζητήσουν τρόπους, ώστε να διασφαλισθούν οι κτήσεις του μοναστηριού εντός και εκτός του Αγίου Όρους. Μάλιστα ο Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος προέβη σε ενέργειες που επικύρωναν τις κτήσεις της μονής στη Λήμνο και στην Ανατολική Μακεδονία.

Το 1423/4 το Άγιο Όρος δηλώνει υποταγή στο σουλτάνο Μουράτ Β΄. Γενικά, η περίοδος της τουρκοκρατίας ήταν ένα χρονικό διάστημα δυσχερές για την Ιερά Μονή Παντοκράτορος αλλά και για τα περισσότερα ελληνορθόδοξα κέντρα. Παρά τα οικονομικά προβλήματα που κατά καιρούς αντιμετώπισε, το μοναστήρι γνώρισε σταδιακή ανάκαμψη, τόσο οικονομική όσο και πνευματική, και έφτασε το 1903 να αριθμεί 53 μοναχούς. Στις 2 Νοεμβρίου του 1912 το Άγιο όρος απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό μέσα σε κλίμα γενικής ευφορίας. Επιπλέον, το 1992 η μονή παύει να είναι ιδιόρρυθμη και επιστρέφει στο κοινοβιακό σύστημα.

Κειμήλια της μοναστηριού

Ολόκληρο το μοναστηριακό συγκρότημα αποτελεί ένα μουσείο. Οι τοιχογραφίες του καθολικού χρονολογούνται μεταξύ 1360-1370 και θεωρούνται έργα που ανήκουν στη Σχολή του Πανσέληνου. Η μονή διαθέτει ακόμη αρκετά μεγάλο αριθμό φορητών εικόνων. Πολλές από αυτές -υψηλού επιπέδου βυζαντινής τέχνης- αποδίδονται σε κορυφαίους ζωγράφους, όπως το Θεοφάνη τον Κρήτα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εικόνα του Χριστού Παντοκράτορος σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη.

Επιπρόσθετα, στον 7όροφο πύργο της μονής στεγάζεται μουσείο με εκθέματα ανυπολόγιστης αξίας. Φορητές εικόνες, χρυσά και αργυρά σκεύη, εικονογραφημένα ευαγγέλια ακόμη και από εποχή της μακεδονικής δυναστείας, θήκες ευαγγελίων, ιερά άμφια, αυτοκρατορικά χρυσόβουλα με αυτό του Μανουήλ Β΄ να ξεχωρίζει. Πραγματικοί θησαυροί τέχνης που θα μπορούσαν να κοσμούν τις αίθουσες των μεγαλύτερων μουσείων του κόσμου.

Το αφιέρωμα αυτό πραγματοποιείται έπειτα από επίσκεψη και διαμονή του Jimanant και του Antoine στη Μονή Παντοκράτορος. Το ταξίδι μας διήρκησε σχεδόν μία εβδομάδα, ενώ ευελπιστούμε να καταφέρουμε να επισκεφθούμε και πάλι το μοναστήρι και τους γέροντες. Είναι ένα ταξίδι ωφέλιμο πνευματικά αλλά και υλικά, αν αναλογισθεί κανείς τη δυνατότητα που είχαμε να δούμε τόσα κειμήλια.

Wallpapers for your computer

July 23, 2007

Delacroix, Η Ελευθερία οδηγεί το λαό

Eugene Delacroix, Η Ελευθερία οδηγεί το λαό, 1830
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 260 x 325 εκ

Viva la Revolution!

Βρισκόμαστε χρονικά στην Ιουλιανή Επανάσταση του 1830 (οι Τρεις Ένδοξες Μέρες), που θα οδηγήσει στην ανατροπή του Καρόλου Ι΄ και στην αναρρίχηση του Λουδοβίκου Φιλίππου, της Ιουλιανής Μοναρχίας, στο θρόνο. Η εξέγερση του Παρισιού είχε ως σκοπό την αποκατάσταση της δημοκρατίας, κάτι που ωστόσο δεν επιτεύχθηκε.

Ο Ντελακρουά μπορεί να μην πήρε μέρος άμεσα στην επανάσταση, αλλά ως φιλελευθεριστής και ρομαντιστής απεικονίζει τον εαυτό του με το τουφέκι στο χέρι. Η Ελευθερία σε μια αλληγορική μορφή σηκώνει την τρίχρωμη σημαία και το πλήθος την ακολουθεί. Ο πίνακας είναι επιβλητικός. Τον χαρακτηρίζει η ανήσυχη κίνηση, η θέση των προσώπων και κυρίως η απεικόνιση του πρώτου επιπέδου με τα σώματα των νεκρών, στοιχείο δραματικό και θεατρικό. Οι εκφράσεις των ανθρώπων είναι ρεαλιστικές, η εμφάνισή τους καταδεικνύει την κοινωνική τους τάξη, ενώ ο Ντελακρουά προσδίδει μία επική διάσταση στο έργο του.

Ο πίνακας θεωρήθηκε η πρώτη πολιτική σύνθεση της σύγχρονης ζωγραφικής, εφόσον ο ρομαντισμός παύει πλέον να στρέφεται προς την αρχαιότητα αλλά συμμετέχει στη ζωή. Εκτίθεται στο Μουσείου του Λούβρου στο Παρίσι.

Est dédié à mon ami Macaire de France.

Πηγή: Μεγάλα Μουσεία. Παρίσι - Λούβρο, Electa 2006

July 20, 2007

Ελβετία

July 15, 2007

Impressionism

Ο Ιμπρεσιονισμός αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ζωγραφικά κινήματα το οποίο εκδηλώθηκε και αναπτύχθηκε κυρίως στη Γαλλία στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Αργότερα, το κίνημα του ιμπρεσιονισμού επεκτάθηκε και στη μουσική. Οι οπαδοί του επιθυμούσαν να εκφράσουν τη γενική ατμόσφαιρα ή την εντύπωση που προκαλείται από μια σκηνή ή ιδέα, αρχίζοντας από την άμεση δομή και θεματολογία των παλαιότερων ρομαντικών ή ρεαλιστών ζωγράφων.

Το ιμπρεσιονιστικό κίνημα., ωστόσο, ως ομάδα καλλιτεχνών που φιλοτεχνούσε πίνακες με συγγενική τεχνική εμφανίζεται ανάμεσα στο 1867 και στο 1886. Το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα του ιμπρεσιονισμού ήταν η προσπάθεια να αποδώσουν αντικειμενικά τη φευγαλέα στιγμή της ορατής πραγματικότητας, χρησιμοποιώντας συνήθως ως μέσο το καθαρό φως. Συνεπώς, δημιουργήθηκε μια ομάδα καλλιτεχνών των οποίων η τεχνική απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τον ακαδημαϊσμό των προηγούμενων ετών με κυριότερους αντιπροσώπους τους Κλωντ Μονέ (Claude Monet), Εντουάρ Μανέ (Édouard Manet), Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ (Pierre Auguste Renoir), Καμίγ Πισαρό (Camille Pissarro), Εντγκάρ Ντεγκά (Edgar Degas), Φρεντερίκ Μπαζίγ (Frédéric Bazille), Γκουστάβ Καϊγμπότ (Gustave Caillebotte), Αλφρέ Σισλέ (Alfred Sisley), Μπερτ Μοριζό (Berthe Morisot) και Αρμάν Γκιγιωμέν (Armand Guillaumin).

Οι καλλιτέχνες αυτοί δυσφορούσαν με τους περιορισμούς της ακαδημαϊκής διδασκαλίας που το 19ο αιώνα είχε διαπλάσει το αίσθημα του ωραίου και να αποδέχεται μόνο τον στομφώδη ιστορικισμό, την αισθηματολογία και την επανάληψη καθιερωμένων μορφών. Προς το τέλος όμως της δεκαετίας του 1860, ο Μανέ θα ανακλάσει μία νέα αισθητική που θα γίνει αργότερα η κατευθυντήρια δύναμη του ιμπρεσιονισμού και που για πρώτη φορά απελευθέρωνε τον καλλιτέχνη από τη δέσμευση προς τα θέματα που όφειλε να αναπαραστήσει. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι πίνακες του Μανέ, όπως η Ολυμπία ή το Πρόγευμα στη Χλόη, είχαν αντιμετωπιστεί με χλευασμό από τους ακαδημαϊκούς κύκλους της εποχής.

Την ίδια εποχή οι Μονέ, Ρενουάρ, Πισαρό, Σισλέ και Μπαζίγ, ζωγραφίζοντας τοπία, αναζητούσαν έναν αμεσότερο τρόπο να αποδώσουν το λαμπερό φως και τα χρώματα. Το δρόμο άνοιξε ο Μονέ με το εξαιρετικά ευαίσθητο μάτι του. Έτσι απελευθερωμένοι χάρη στους πειραματισμούς του Μανέ της «καθαρής ζωγραφικής», αναζήτησαν φωτεινότερα θέματα περιθωριοποιώντας συνήθως το φιλολογικό ή συγκινησιακό χαρακτήρα τους. Ως αποτέλεσμα οι πίνακές του έγιναν με το χρόνο συνεχείς επιφάνειες καθαρού φωτός. Εντούτοις, υπήρχαν και εξαιρέσεις, όπως ο Ντεγκά, ο οποίος δε συνέθετε με το χρώμα αλλά με τη γραμμή. Η κυριότερη σχέση του Ντεγκά με τον ιμπρεσιονισμό ήταν η ευκολία του να υποκαθιστά τη συμβατική παρουσίαση του θέματος με μια ανέμελη ειλικρίνεια που θύμιζε φωτογραφία.

Το 1874 η ομάδα παρουσίασε την πρώτη της έκθεση ανεξάρτητα από το επίσημο Σαλόν της Γαλλικής Ακαδημίας η οποία είχε απορρίψει τα περισσότερα έργα τους. Μέχρι το 1886, το έτος δηλαδή που η ιμπρεσιονιστική ομάδα διαλύθηκε, είχαν παρουσιαστεί συνολικά επτά εκθέσεις. Οι περισσότεροι ζωγράφοι επιθυμούσαν διακαώς να ξεπεράσουν τα αισθητικά όρια του κινήματος.

Choose an impressionist painter:

Claude Monet

Édouard Manet

Edgar Degas

Pierre Auguste Renoir

The Post-Impressionists

Στη σύντομη ζωή του ο ιμπρεσιονισμός έχει να παρουσιάσει εξαιρετικά δείγματα τέχνης, αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσε την αφετηρία για τους λεγόμενους Μετα-ιμπρεσιονιστές (Post-impressionists), όπως ο Βίντσεντ Βαν Γκογκ, ο Πωλ Σεζάν, ο Πωλ Γκωγκέν, Ο Τουλούζ Λωτρέκ και ο Κλωντ Σερά.

Degas, Το Αστέρι

Edgar Degas, Το Αστέρι, 1876 - 1877
Παστέλ σε μονοτυπία, 58 x 42 εκ.

Με λίγες γραμμές ο Ντεγκά καταφέρνει να αποδώσει πλήρως την ατμόσφαιρα του μπαλέτου και τη χάρη του αστεριού του θιάσου. Σε πρώτο πλάνο παρατηρούμε την πρωταγωνίστρια στην άκρη και ιδωμένη από πάνω προς τα κάτω, τοποθετεί το θεατή πάνω στο παλκοσένικο, μέσα στο ζωντανό θέαμα. Με λίγα αγγίγματα του παστέλ ο Ντεγκά συλλαμβάνει τη στιγμή, αποδίδοντας, στο μικρό χώρο ενός φύλλου χαρτιού, την έξαψη και το δυναμισμό του χορού, καθώς και τη μαγική ατμόσφαιρα του μπαλέτου.

Σε λευκούς τόνους το αιθέριο και ελαφρότατο ύφασμα του κοστουμιού, ενώ στη φωτεινότητα αυτή αντιτίθενται οι γρήγορες κίτρινες και κόκκινες κηλίδες των λουλουδιών που στολίζουν το κεφάλι και το ένδυμα, καθώς και η σκούρα γραμμή της κορδέλας που φορά η κοπέλα στο λαιμό. Παρά τον αναλυτικό χαρακτήρα που δε δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την ομορφιά, το έργο του Ντεγκά έγινε το έμβλημα της χάρης και της ποίησης του χορού. Με βάση αυτήν τη ρομαντική ερμηνεία του θέματος, η κριτική θα φτάσει να αλλάξει ακόμη και τίτλο στο παστέλ. Έτσι το αρχικό "Μπαλέτο" πήρε το σημερινό του τίτλο.