Moreau, Ορφέας

Gustave Moreau, Ορφέας, 1865
Ελαιογραφία σε ξύλο, 154 x 99,5 εκ.

Ο Γκουστάβ Μορό αφηγείται στον πίνακά του το γνωστό μύθο της θανάτωσης του Ορφέα από τις Βάκχες, καθώς ο μυθικός μουσικός και ποιητής αρνήθηκε τον έρωτά τους. Ο ζωγράφος δεν επικεντρώνεται στη δραματική σκηνή της θανάτωσης του Ορφέα και αυτή είναι η πρωτοτυπία του. Προτιμά να απεικονίσει την ανεύρεση του κεφαλιού και της λύρας από μια νεαρή Θρακιώτισσα που είχαν πετάξει στο ποτάμι οι Βάκχες.

Η επιλογή της σκηνής, καθώς και το ύφος, η ατμόσφαιρα, το τοπίο, τα χρώματα διατυπώνουν την πολύπλοκη σύνθεση του έργου αυτού, του οποίου η τεχνοτροπία ξεφεύγει από τα υπάρχοντα ρεύματα της εποχής του. Ο Μορό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο τελευταίος ρομαντικός και ο πρώτος συμβολιστής. Η ζωγραφική του είναι τόσο αυτόνομη που πολλοί την θεωρούν καθαρά συμβολική, αν και ο καλλιτέχνης υπήρξε καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών, επομένως ανήκε στους συντηρητικούς κύκλους.

Στη σκηνή υπάρχει η ανησυχία, η επιθυμία εξερεύνησης των βαθύτερων και σκοτεινότερων πτυχών της ψυχής,. Το πνεύμα αυτό, προερχόμενο από το ρομαντισμό, θα χαρακτηρίσει όχι μόνο το συμβολισμό αλλά και μοντέρνα ρεύματα, όπως τον υπερρεαλισμό. Το φόντο, που θυμίζει εκείνο των πινάκων του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, είναι μαγευτικό με διαβαθμίσεις του σκότους και του φωτός, ενώ το κεφάλι του Ορφέα που έχει γίνει ένα με τη λύρα συμβολίζει την ένωση με την τέχνη του.

Ο πίνακας εκτίθεται στο Μουσείο Ορσέ, Παρίσι.

Πηγή: Μεγάλα Μουσεία, Παρίσι - Μουσείο Ορσέ, Electa 2006