Delacroix, Η Ελευθερία οδηγεί το λαό
Eugene Delacroix, Η Ελευθερία οδηγεί το λαό, 1830
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 260 x 325 εκ
Βρισκόμαστε χρονικά στην Ιουλιανή Επανάσταση του 1830 (οι Τρεις Ένδοξες Μέρες), που θα οδηγήσει στην ανατροπή του Καρόλου Ι΄ και στην αναρρίχηση του Λουδοβίκου Φιλίππου, της Ιουλιανής Μοναρχίας, στο θρόνο. Η εξέγερση του Παρισιού είχε ως σκοπό την αποκατάσταση της δημοκρατίας, κάτι που ωστόσο δεν επιτεύχθηκε.
Ο Ντελακρουά μπορεί να μην πήρε μέρος άμεσα στην επανάσταση, αλλά ως φιλελευθεριστής και ρομαντιστής απεικονίζει τον εαυτό του με το τουφέκι στο χέρι. Η Ελευθερία σε μια αλληγορική μορφή σηκώνει την τρίχρωμη σημαία και το πλήθος την ακολουθεί. Ο πίνακας είναι επιβλητικός. Τον χαρακτηρίζει η ανήσυχη κίνηση, η θέση των προσώπων και κυρίως η απεικόνιση του πρώτου επιπέδου με τα σώματα των νεκρών, στοιχείο δραματικό και θεατρικό. Οι εκφράσεις των ανθρώπων είναι ρεαλιστικές, η εμφάνισή τους καταδεικνύει την κοινωνική τους τάξη, ενώ ο Ντελακρουά προσδίδει μία επική διάσταση στο έργο του.
Est dédié à mon ami Macaire de France.
Πηγή: Μεγάλα Μουσεία. Παρίσι - Λούβρο, Electa 2006
7 σχόλια/comments:
Εκπληκτικός πίνακας και από άποψη τεχνοτροπίας, καθώς επίσης και από θεματολογίας. Ο Ντελακρουά ως καλλιτέχνης εκφράζει τη γνώμη του για τις πολιτικές καταστάσεις των αρχών του 19ου αιώνα. Η εν λόγω επανάσταση συνέβη στις 28 Ιουλίου του 1830 και εφόσον το ερχόμενο Σάββατο είναι η επέτειός της, αποφασίστηκε να αποτελεί "Η Ελευθερία που οδηγεί το λαό" τον πίνακα της εβδομάδας.
Αφιερωμένο στο φίλο μου τον Macaire από τη Γαλλία.
Devoted to my friend Macaire from France.
Viva!!
Υπέροχη επιλογή, όπως πάντα!
Και πολύ κατατοπιστικά τα σχόλια!
Καλή εβδομάδα, Αντώνη μου!
Ματς!
Danke!
Όταν μου λες τη λέξη "επανάσταση", ο πρώτος πίνακας που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτός του Ντελακρουά.
Επίτέλους τα κατάφερα. Αγαπητέ Antoine, η τεχνοτροπία είναι στ αλήθεια εξαιρετική, αλλά πάνω απ όλα αυτός ο πίνακας μένει αθάνατος χάρη στην πνοή του. Το θέμα έχει την ψυχική φόρτιση αφ εαυτού, αλλά η μετάδοσή της μέσω του πίνακα, το ρίγος που διαπερνά όποιον το αντικρύζει, φέρνοντας το μήνυμα πολύ πέρα από τα οδοφράγματα του Παρισιού, η κίνηση της Ελευθερίας, κάτι που μόνο στην Νίκη της Σαμοθράκης έχει αποτυπωθεί τόσο έντονα στο ακίνητο έργο, η μορφή του μικρού (πάντα τον ταύτιζα με τον Γαβριά-δες και το σχόλιό μου την 14η Ιουλίου http://theopeppasblog.pblogs.gr/2007/07/kai-kalhmera-trihrwmh.html
είναι τα στοιχεία που κάνουν τον πίνακα αυτό τον ορισμό του μεγαλόπνοου και που θα τον κρατήσουν αθάνατο όσο υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται γιά την ελευθερία τους-και γιά την ελευθερία των άλλων
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις. Ακριβώς όλα αυτά καθιστούν αυτό το έργο το διασημότερο ίσως του Ντελακρουά και ένα από τα σημαντικότερα δείγματα έμπνευσης και ελευθερίας στην Ιστορία της Τέχνης.
Σε περιμένει κάτι στο μπλογκ μου!
Η ζωγράφος σε αυτό που σού άρεσε είναι η Victoria Frances!
Πολύ λίγοι έχουν καταφέρει να αποδώσουν τόσο καλά, τον πόνο, την αγωνία αλλά και την αποφασιστικότητα για την Ελευθερία όσο έκανε ο Ντελακρουά σε μια σειρά πινάκων του, με αυτόν κορυφαίο.
Post a Comment